Stary cmentarz ewangelicki w Warszawie

Liczba głosów 0

Piękny cmentarz

Liczba internautów, którzy uznali ten cmentarz za jeden z najpiękniejszych polskich cmentarzy wynosi 0. Jeśli Ty również uważasz, że to jeden z najpięknijszych polskich cmentarzy wybierz przycisk Piękny cmentarz i oddaj swój głos. Ranking polskich cmentarzy według liczby głosów jest prezentowany w zakłądce Polskie cmentarze. Zaznacz poniższą opcję jeśli uważasz, że ten cmentarz jest jednym z najpiękniejszych polskich cmentarzy. Twój głos wpłynie na pozycję cmentarza w rankingu najpiękniejszych polskich cmentarzy prezentowanym na stronie. Zamknij

Stary cmentarz ewangelicki w Warszawie - istniejący od XVII w. do końca XVIII w. cmentarz innowierców. Pierwsza wzmianka o cmentarzu pochodzi z l. 1624-1625, kiedy to Warszawę nawiedziła ogromna epidemia, a teren za Arsenałem stał się cmentarzem epidemicznym.

Cmentarz znajdował się między dawną ul. Leszno (Al. Solidarności), Mylną (obecnie nie istnieje, równoległa do Leszna i prostopadła do ul. Karmelickiej) a Karmelicką, poza linią okopów i poza miasteczkiem (jurydyką) Leszno.

Na początku lat 80. XVIII w. luteranie wyrugowali kalwinów z zarządu cmentarzem, co stało się przyczyną długiego sporu, trwającego nawet po zamknięciu nekropolii. Swary o podział i prawo użytkowania gruntu pocmentarnego trwały praktycznie aż do 1807 r. i otarły się nawet o króla pruskiego. Wreszcie 10 sierpnia 1807 r. Trybunał Rewizyjny w Berlinie przydzielił luteranom 2/3, a kalwinom 1/3 terenu.

W XIX wieku szczątki pochowanych tam osób przeniesiono na cmentarz ewangelicko-augsburski i ewangelicko-reformowany przy ul. Młynarskiej.

Do 1955 r. zachował się nagrobek z 1771 r. Jerzego Henryka Bützau, hajduka Stanisława Augusta Poniatowskiego, który został zabity podczas porwania króla przez konfederatów barskich.

Pozostałościami cmentarza jest budynek Warszawskiej Opery Kameralnej. Do dzisiejszych czasów nie zachował się budynek Szpitala Ewangelickiego. [źródło: Wikipedia, 3162060]