Dzieciństwo.
Urodził się w Paryżu jako syn ormiańskich emigrantów: Mikajela Aznawuriana i Knar Baghdasarian. Jego ojciec urodził się w Achalciche w Gruzji, a matka pochodziła z kupieckiej rodziny z Turcji. Oboje rodzice zatrzymali się tymczasowo we Francji w drodze do USA. Musieli czekać na wizę wjazdową, gdy na świat przyszedł ich syn.
Zaczął występować już w wieku 9 lat, śpiewając w duecie ze starszą siostrą Adą w restauracji ormiańskiej, prowadzonej przez ojca. Wtedy też zaczął używać pseudonimu, pod którym będzie go znał cały świat - Charles Aznavour. W latach 30. XX w. występował na francuskiej prowincji, grając w lokalnych teatrach. Wystąpił też w kilku filmach.
Kariera artystyczna.
Lata 40. i 50..
Już w wieku młodzieńczym zaczął komponować piosenki i śpiewać je w duecie z Pierreem Rocheem. Przełom w jego karierze artystycznej nastąpił, gdy obu usłyszała Édith Piaf i zaprosiła w 1946 na swoje tournée po Francji, a następnie po USA. W 1952 Aznavour powrócił z amerykańskiego tournée do Francji sam, gdyż jego partner pozostał w Kanadzie z nowo poślubioną żoną. Aznavour wznowił współpracę z Édith Piaf. Sukces artystyczny nie przyszedł od razu. Krytykom nie podobał się głos Aznavoura, jego niski wzrost (161 cm) i sposób bycia na scenie. Jednak jego piosenki podobały się coraz bardziej publiczności i w II poł. lat 50. Aznavour już liczył się na muzycznej scenie Francji
1957 był rokiem wielkiego triumfu Aznavoura, który dał serie koncertowe w paryskich salach: Alhambrze, a następnie w Olympii. Zdążył jeszcze odbyć międzynarodowe tournée, również z sukcesem. W 1958 wystąpił w filmie Jean-Pierrea Mockyego ''Les dragueurs'', a później w filmie Georgesa Frangea ''La tte contre les murs'' (za który otrzymał nagrodę w kategorii: Najlepszy Aktor Roku).
Lata 60..
W latach 60. ugruntował już swoją popularność w Europie i na świecie. Na początku dekady wystąpił w prestiżowej nowojorskiej Carnegie Hall, a następnie odbył długie międzynarodowe tournée po Turcji, Libanie, Grecji, Afryce i ZSRR, gdzie miał okazję odwiedzić ojczyznę przodków i jej stolicę Erywań; zaśpiewał tam przebój ''La mamma''.
Kiedy Aznavour ostatecznie powrócił do Francji w 1965, dał niezapomniany koncert ''One Man Show'' w Olympii; w ciągu 12 tygodni przy pełnej widowni wykonywał 30 piosenek. Latem tego samego roku wystąpił w filmie Pierrea Granier-Deferrea, ''Paris au mois daot'', a pod koniec roku w musicalu ''Monsieur Carnaval''. ''La bohme'', piosenka z tego musicalu stała się najbardziej znanym przebojem w całej jego karierze.
Jego piosenka ''La Mamma'' w 1966 została sprzedana we Francji w liczbie ponad 1 mln egzemplarzy. W tym samym roku piosenkarz odbył tournée po Kanadzie i Antylach Francuskich. Koniec lat 60. to ponowne udane występy w paryskiej Olympii. W 1969 Aznavour otrzymał nagrodę przyznaną mu przez Association of American Songwriters and Composers oraz medal La Médaille Vermeil w Paryżu za piosenkę ''Hier encore''.
Lata 70..
Rok 1970 rozpoczął się od koncertów w USA, w tym na Broadwayu. Na początku 1971 Aznavour powrócił do Paryża dając koncert w Olympii. Kilka miesięcy później we Włoszech dostał nagrodę Złotego Lwa na Festiwalu Filmowym w Wenecji za włoską wersję piosenki ''Mourir daimer''.
Jego repertuar stał się bardziej zróżnicowany; artysta zainteresował się tematyką społeczną i obyczajową: ''Le temps des loups'' (o przemocy w miastach), wspomniana ''Mourir daimer'' (o Faits divers) czy ''Comme ils disent'' (o homoseksualizmie). Zaczął też pisać pamiętniki (wydane w USA jako ''Aznavour par Aznavour'').
Początek i koniec 1972 to występy w Olympii, sukces piosenki ''Les plaisirs démodés'', która osiągnęła szczyty list przebojów oraz operetka ''Douchka'', napisana wspólnie ze szwagrem, kompozytorem Georgesem Garvarentzem.
W 1974 Aznavour odniósł wielki sukces w Wielkiej Brytanii, kiedy jego piosenka ''She'' osiągnęła pierwsze miejsce na liście przebojów i status platynowej płyty; jakby na przekór, we Francji sprzedawała się słabo.
W 1975 Aznavour napisał balladę ''Ils sont tombés'' w 60. rocznicę ludobójstwa Ormian w 1915. Później wystąpił w filmie Claudea Chabrola ''Folies Bourgeoises''. Jego popularność osiągnęła szczyt - po jego piosenki zaczęli sięgnęli inni: Ray Charles (''La Mamma''), Fred Astaire (własna wersja ''Les plaisirs démodés'' w 1976) i Bing Crosby ''Hier encore'' w 1977, tuż przed śmiercią. Pod koniec dekady Aznavour wystąpił w filmie Volkera Schloendorffa ''Blaszany bębenek'', nagrodzonym Złotą Palmą na Festiwalu Filmowym w Cannes w 1979.
Lata 80..
W 1983 piosenkarz zerwał współpracę z wytwórnią Barclay. Dwa lata później podpisał kontrakt z wytwórnią Trema, która obiecała wznowić jego wczesne albumy. W 1984 był gwiazdą Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie. W 1986 Aznavour po raz pierwszy napisał scenariusz filmowy - do filmu Paula Boujenaha ''Yiddish Connection''; w filmie tym zagrał zresztą jedną z głównych ról. 1987 to rok tournée po USA wspólnie z amerykańską piosenkarką Pią Zadorą, a następnie występ w paryskim Palais des Congrs oraz tournée po Francji pod koniec roku. W 1988 Aznavour ponownie wystąpił w Palais des Congrs w Paryżu.
Po tragicznym trzęsieniu ziemi w Armenii w 1988 Aznavour pomagał ojczyźnie swoich rodziców poprzez akcję charytatywną ''Aznavour for Armenia''. Razem z Georgesem Garvarentzem napisał piosenkę ''Pour toi Arménie'' (''Dla ciebie, Armenio''), która została wykonana przez grupę francuskich artystów i utrzymywała się na liście przebojów przez 18 tygodni. Sprzedana została w ilości ponad 1 mln egzemplarzy. Charles Aznavour doczekał się placu własnego imienia w centrum Erywania, a także pomnika w mieście Giumri, które odnotowało największą liczbę ofiar we wspomnianym trzęsieniu ziemi.
Lata 90..
W 1995 Aznavour został mianowany Ambasadorem i Stałym Przedstawicielem Armenii przy UNESCO. Artysta był również członkiem organizacji charytatywnej Armenia Fund, która od 1992 roku przekazała ponad 150 milionów dolarów na pomoc humanitarną i rozwój infrastruktury w Armenii.
8 lutego 1997 Aznavour otrzymał honorowego Césara.
12 lipca 1997 Aznavour świętował 50. rocznicę swojej obecności w show-businessie na Montreux Festival w Szwajcarii. 15 września został odznaczony przez prezydenta Francji Jacquesa Chiraca orderem Legii Honorowej.
Lata 2000..
We wrześniu 2003 Aznavour opublikował kolejne swoje pamiętniki - ''Le temps des avants'' (wyd. Flammarion)
W 2004 za działalność humanitarną Aznavour otrzymał tytuł Narodowego Bohatera Armenii (najwyższe odznaczenie państwowe tego kraju).
Jesienią 2006 artysta rozpoczął swe pożegnalne światowe tournée, występując najpierw w USA i Kanadzie, zbierając pozytywne recenzje. We wrześniu wziął udział w wielkim koncercie w Erywaniu. Wśród audytorium znajdowali się: były prezydent Armenii Robert Koczarian oraz prezydent Francji Jacques Chirac, składający właśnie oficjalną wizytę w tym kraju. Następnie, już we Francji, Aznavour zainaugurował sezon kulturalny ''Arménie mon amie''.
W tym samym 2006 82-letni artysta udał się w podróż na Kubę, gdzie razem z miejscowym muzykiem Chucho Valdésem, nagrał swój nowy album ''Colore Ma Vie'', zaprezentowany na koncercie artysty w Moskwie w kwietniu 2007.
Rok 2007 Aznavour rozpoczął koncertami w Japonii i Azji, a w lipcu 2007 wziął udział w Vieilles Charrues Festival. Druga połowa 2007 to występy artysty w Paryżu, gdzie dał ponad 20 przedstawień w Palais des Congrs; następnie udał się na tournée po Belgii, Holandii i po Francji. Artysta cały czas twierdził, że zakończy to pożegnalne tournée, jeżeli czas mu pozwoli, w 2010 roku. Podczas koncertów śpiewał, podobnie jak i wcześniej, w kilku językach - głównie po francusku i angielsku, ale także po włosku i hiszpańsku.
Rok 2007 przyniósł też kolejny ego album ''Forever Cool'' (Capitol/EMI), na którym m.in. śpiewał w duecie z głosem Deana Martina znany przebój tego ostatniego ''Everybody Loves Somebody Sometimes''.
18 stycznia 2008 Aznavour uczestniczył gościnnie we francuskim reality show Star Academy, gdzie zaśpiewał swój przebój ''Emmenez-Moi'' z Jérémy Chapronem.
Od lutego 2008 roku pełnił funkcje ambasadora Armenii w Szwajcarii, co zaproponowano mu w związku z jego zasługami dla ojczyzny.
Również w lutym 2008 Aznavour odbył tournée po Portugalii, a na wiosnę udał się w długą trasę koncertową po Ameryce Południowej (Argentyna, Brazylia, Chile i Urugwaj). Latem występował w Quebecu, a jesienią znów powrócił do Ameryki Południowej.
Tak więc cały niemal rok 2008 przebiegł pod znakiem tournée artysty po Ameryce Południowej.
5 lipca 2008 Aznavour został odznaczony Orderem Kanady po czym następnego dnia dał koncert na słynnym Polu Bitwy o Quebec w ramach uroczystości 400-lecia założenia miasta Québec.
26 grudnia 2008 prezydent Armenii Serż Sarkisjan podpisał dekret o nadaniu ormiańskiego obywatelstwa Aznavourowi w uznaniu m.in. jego zasług dla narodu ormiańskiego.
W styczniu 2010 Aznavour oraz senegalski piosenkarz Youssou NDour, razem z ponad czterdziestoma gwiazdami francuskiej estrady nagrali video 1 geste pour Hati chérie w geście pomocy dla ofiar katastrofalnego trzęsienia ziemi na Haiti.
Długa jest lista artystów, którzy nagrywali piosenki Aznavoura bądź współpracowali z nim: Fred Astaire, Andrea Bocelli, Bing Crosby, Ray Charles, Bob Dylan, Liza Minnelli, Josh Groban, Shirley Bassey, José Carreras, Laura Pausini, Nana Mouskouri i Julio Iglesias. Również legenda francuskiej piosenki Mireille Mathieu wiele razy występowała i nagrywała z Aznavourem.
W 1974 Jack Jones nagrał cały album z kompozycjami Aznavoura, zatytułowany ''Write Me a Love Song, Charlie'', wznowiony na CD w 2006.
Aznavour i słynny włoski tenor Luciano Pavarotti zaśpiewali razem słynną arię Charlesa Gounoda ''Ave Maria''.
Elvis Costello nagrał piosenkę ''She'' dla filmu Notting Hill.
Także jeden z największych przyjaciół i współpracowników Aznavoura, legendarny hiszpański tenor Plácido Domingo, często wykonywał jego utwory (studyjny program ''Les bateaux sont partis'' z 1985 roku, kilkakrotne wykonanie ''Ave Maria'' w 1994).
W 1994 Aznavour wystąpił razem z Domingo oraz norweską sopranistką i piosenkarką Sissel Kyrkjeb w trzecim koncercie Dominga ''Christmas in Vienna''. Wszyscy troje wykonywali w nim kolędy, składanki, duety, a sam koncert był transmitowany na cały świat; ukazał się też na CD.
Również album Aznavoura ''Duos'', wydany w grudniu 2008, jest owocem jego współpracy z zaprzyjaźnionymi artystami i przyjaciółmi, m.in.: Céline Dion, Laurą Pausini, Lizą Minnelli, Naną Mouskouri, Carole King, Deanem Martinem, Paulem Anką, Joshem Grobanem, Bryanem Ferrym, Eltonem Johnem, Plácido Domingo, którzy w duecie z nim wykonywali jego największe przeboje lub których głos wykorzystano przy aranżowaniu duetów.
W 1946 Aznavour ożenił się z przyjaciółką Micheline, która w następnym roku urodziła ich pierwsze dziecko, córkę Sédę. W 1952 Micheline urodziła syna, Charlesa.
W 1956 Aznavour ożenił się po raz drugi - z Evelyne Plessis i w tym samym roku urodził się ich syn Patrick.
W 1968 Aznavour ożenił się po raz trzeci - ze Szwedką Ullą Thorsell w Las Vegas. Ślub wzięli w kościele ormiańskim. W 1969 urodziła się córka Katia, w 1971 - syn Misha, a w 1977 - syn Nicolas.
Mieszkał w Saint-Sulpice niedaleko Lozanny w Szwajcarii, a w miesiącach letnich - w Mouris w Prowansji.
5 października 2018 odbył się narodowy hołd dla piosenkarza na dziedzińcu Pałacu Inwalidów w Paryżu, w obecności prezydenta Francji Emmanuela Macrona i premiera Armenii Nikola Paszyniana. Dzień później, po nabożeństwie żałobnym w katedrze ormiańskiej św. Jana Baptysty w Paryżu, został pochowany na cmentarzu w Montfort-l'Amaury, w grobie rodzinnym.
