Młodość.
Urodził się w rodzinie holenderskich aktorów teatralnych Teunke i Arenda Hauerów. Ponieważ jego rodzice często byli w trasie, wychowywany był wraz z trzema siostrami przez nianię w Amsterdamie. Jego dziadek był kapitanem szkunera. W 1959 roku, w wieku 15 lat, przerwał naukę, opuścił dom rodzinny i zaciągnął się jako marynarz na dalekomorskich statkach. Jednak podobnie jak jego pradziadkowi daltonizm uniemożliwił karierę na morzu. Po rocznej służbie zdecydował się wrócić do Holandii. Następnie wieczorowo ukończył szkołę średnią. W 1960 roku zwerbował się do armii, ale w krótkim czasie na skutek załamania psychicznego został umieszczony w specjalistycznym ośrodku, a następnie zwolniony ze służby. Po powrocie do domu, w latach 1962-1967 uczył się w szkole aktorskiej. W 1967 roku zatrudnił się w objazdowym teatrze Noorder Compagnie, gdzie grał Cyrana w komedii Edmonda Rostanda ''Cyrano de Bergerac'' i Lennie'go w adaptacji powieści Johna Steinbecka ''Myszy i ludzie''.
Początek kariery.
Sławę w swojej ojczyźnie zyskał, debiutując w tytułowej roli w serialu rycerskim ''Floris'' (1969), od którego zaczęła się jego wieloletnia współpraca z reżyserem Paulem Verhoevenem. Później zagrał w wielu filmach, lecz role u Verhoevena były kluczowe dla rozwoju jego kariery. Do najważniejszych filmów w karierze Hauera z tamtego okresu należą skandalizujący erotyczny dramat ''Turecki przysmak'' (1973), w którym aktor wcielił się w rolę artysty rzeźbiarza Erika Vonka, oraz dramat wojenny ''Żołnierz orański'' (1977). W plebiscycie na najlepszy holenderski film 100-lecia zorganizowanym w 1999 roku obrazy te zajęły odpowiednio pierwsze i drugie miejsce.
Lata 80..
W początkach lat 80. pojawiły się pierwsze propozycje ról w amerykańskich filmach. W 1981 roku zagrał drugoplanową rolę terrorysty Wulfgara w filmie sensacyjnym ''Nocny jastrząb'', gdzie wystąpił także gwiazdor kina akcji, Sylvester Stallone. Rok później wystąpił w jednej z najbardziej znanych ról w karierze - jako przywódca replikantów, Roy Batty w opartym na powieści Philipa K. Dicka filmie ''Blade Runner'' (''Łowca androidów''), nakręconym przez Ridleya Scotta. Mimo obsadzenia w głównej roli będącego wówczas na szczycie popularności Harrisona Forda, w momencie premiery film spotkał się z chłodnym przyjęciem recenzentów oraz publiczności. Obraz został doceniony dopiero po latach, gdy kolejne pokolenie widzów odkryło go na kasetach wideo. Rodzący się ruch fanowski został dostrzeżony przez producentów i doprowadził do wznowienia pokazów kinowych, które okazały się wielkim sukcesem. Rutger Hauer podkreślał, że to właśnie rola przywódcy zrewoltowanych replikantów Nexus-6, była najważniejsza i najbardziej satysfakcjonująca w jego karierze.
Nim jednak spóźniona fala popularności ''Łowcy Androidów'' uczyniła go aktorem powszechnie znanym, zagrał m.in. w źle przyjętych przez prasę obrazach ''Weekend Ostermana'' Sama Peckinpaha (gdzie partnerowali mu m.in. Burt Lancaster, John Hurt i Dennis Hopper) i ''Eureka'' Nicolasa Roega (obok takich gwiazd jak Gene Hackman i Mickey Rourke), wystąpił też w roli rycerza Etiennea z Navarry w filmie fantasy ''Zaklęta w sokoła'' (u boku Michelle Pfeiffer i Matthew Brodericka), który zebrał pozytywne recenzje i zdobył uznanie widzów. Wrócił do współpracy z Verhoevenem przy epickim, osadzonym w średniowieczu filmie przygodowym ''Ciało i krew'', by potem wcielić się w psychopatycznego mordercę, Johna Rydera w thrillerze ''Autostopowicz'' (w obu tych filmach miał okazję współpracować z Jennifer Jason Leigh). To właśnie rola tytułowego autostopowicza sprawiła, że stał się rozpoznawalny w Hollywood. W 1987 roku wystąpił w nagrodzonym dwoma Złotymi Globami (z czego jeden przypadł właśnie Hauerowi) filmie telewizyjnym ''Ucieczka z Sobiboru'' (u boku Joanny Pacuły) oraz popularnym filmie sensacyjnym ''Poszukiwany żywy lub martwy''. Rok później zagrał u wybitnego włoskiego reżysera Ermanno Olmiego w filmie ''Legenda o świętym pijaku''. Za kreację tytułowego bohatera otrzymał nagrodę dla najlepszego aktora na festiwalu filmowym w Seattle. W 1989 roku wystąpił w postapokaliptycznym obrazie ''Krew bohaterów'' (w reżyserii Davida W. Peoplesa, współscenarzysty ''Łowcy androidów'') i swobodnej amerykańskiej adaptacji japońskiego cyklu filmów o niewidomym szermierzu Zatoichim pod tytułem ''Ślepa furia''.
Lata 90..
Lata 90. to bardzo płodny, choć nie do końca udany okres w karierze aktora. Przeniósł się wprawdzie na stałe do Los Angeles i dostawał coraz więcej propozycji scenariuszowych, ale nie było wśród nich filmów, które otworzyłyby mu drogę do aktorskiej pierwszej ligi. Wśród pierwszoplanowych ról w jego dorobku z tego okresu dominują tytuły zaliczane do kina klasy B (''Apokalipsa'', ''W mgnieniu oka'', ''Obroża'', ''Taktyczna napaść'', ''Arktyczna depresja''), znacznie ciekawiej prezentują się drugoplanowe role w kameralnych obrazach (''Szymon mag'', telewizyjny film ''Merlin''). W tym czasie Rutger Hauer miał też okazję odwiedzić Polskę, przebywając na planie sensacyjnego ''Anioła śmierci'', w którym zagrał drugoplanową rolę Doktora Lema.
XXI w..
W pierwszej dekadzie XXI wieku Hauer przypomniał o sobie szerszej publiczności grając epizodyczne, ale zapadające w pamięć role w głośnych filmach: ''Niebezpieczny umysł'', ''Batman: Początek'' i ''Sin City: Miasto grzechu''.
W 2001 roku wraz z Erikiem van Lieshoutem wyreżyserował swój pierwszy film, krótkometrażowy obraz ''The Room''.
W 2009 roku Rutger Hauer wrócił do Polski. Zagrał niderlandzkiego malarza Pietera Bruegla (starszego) w filmie Lecha Majewskiego ''Młyn i krzyż'', inspirowanym obrazem ''Droga krzyżowa''.
W 2017 roku użyczył wizerunku i głosu dla postaci Daniela Lazarskiego w grze ''Observer'' polskiego studia Bloober Team.
Zmarł 19 lipca 2019 w wieku 75 lat w swoim domu w Beetsterzwaag w Holandii po krótkiej chorobie.