Wczesne lata.
Urodził się w Amsterdamie w stanie Nowy Jork jako Issur Danielovitch Demsky. Jego rodzice, Bryna Bertha (z domu Sanglel; 1884-1958) i Herschel Harry Danielovitch (1884-1950), byli żydowskimi imigrantami z Czausów na terenie dzisiejszej Białorusi. W 1908 osiedlili się w Amsterdamie, w stanie Nowy Jork. Obydwoje rodzice byli analfabetami, posługiwali się łamaną angielszczyzną i żyli w ubóstwie.

W wieku 14 lat postanowił zostać aktorem. W 1934 ukończył Wilbur H. Lynch High School w Amsterdamie. W latach 1935-1939 studiował język angielski na St. Lawrence University w Canton, w stanie Nowy Jork. Wkrótce otrzymał stypendium na Amerykańskiej Akademii Sztuk Dramatycznych w Nowym Jorku, gdzie przyjechał autostopem, z kilkoma dolarami w kieszeni. Żeby się utrzymać, pracował jako woźny, goniec hotelowy, kelner i zawodowy zapaśnik.

W 1941 pod pseudonimem George Spelvin Jr. zadebiutował na Broadwayu w śpiewanej roli chłopca pracującego w Western Union w musicalu ''Znów wiosna'' (''Spring Again''). Występował też w spektaklach: ''Trzy siostry'' (1942), ''Kiss and Tell'' (1943) jako porucznik Lenny Archer i ''Trio'' (1944). Potem zmienił imię i nazwisko na Kirk Douglas i odbył służbę w Amerykańskiej Marynarce Wojennej, od włączenia się USA do II wojny światowej w 1941, do jej zakończenia w 1945.

Kariera.

W 1945 powrócił do Nowego Jorku, próbując swoich sił w reklamie, radiu i w teatrze na Broadwayu w przedstawieniach: ''Alice in Arms'' (1945), ''The Wind Is Ninety'' (1945) i ''Kobieta gryzie psa'' (''Woman Bites Dog'', 1946). Dzięki rekomendacji jego przyjaciółki Lauren Bacall podpisał kontrakt z Wallis i zadebiutował na kinowym ekranie w dramacie noir ''Dziwna miłość Marthy Ivers'' (''The Strange Love of Martha Ivers'', 1946) w reżyserii Lewisa Milestonea z Barbarą Stanwyck. Po występie w dramacie kryminalnym Jacquesa Tourneura ''Człowiek z przeszłością'' (1947) i adaptacji sztuki Eugenea ONeilla ''Żałoba przystoi Elektrze'' (''Mourning Becomes Electra'', 1947), na planie dramatu kryminalnego ''Samotny spacer'' (''I Walk Alone'', 1947) poznał Burta Lancastera, z którym się zaprzyjaźnił i zagrał w kolejnych pięciu filmach: ''Pojedynek w Corralu O.K.'' (1957), ''Uczeń diabła'' (1959), ''Siedem dni w maju'' (1964), ''Zwycięstwo nad Entebbe'' (1976) i ''Twardziele'' (1986).

Jako nieradzący sobie z życiem bokser Michael Midge Kelly w melodramacie sportowym Marka Robsona ''Champion'' (1949) dostał nominację do Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego. Za rolę Jonathan Shields w melodramacie Vincente Minnellego ''Piękny i zły'' (1952) był ponownie nominowany do Oscara. Kreacja Vincenta van Gogha w filmie biograficznym ''Pasja życia'' (1956) na podstawie książki Irvinga Stonea przyniosła mu nagrodę Złotego Globu i kolejną nominację do Oscara.

W 1955 Kirk Douglas wspólnie z żoną Annie założył jedno z pierwszych w Stanach Zjednoczonych niezależnych studiów filmowych Bryna, od imienia matki Douglasa. Największe sukcesy osiągnęły filmy z Douglasem w roli głównej takie jak ''Spartakus'' (1960) Stanleya Kubricka, w którym zagrał tytułową postać przywódcy powstania niewolników, ''Wikingowie'' (1958), dramat wojenny Kubricka ''Ścieżki chwały'' (1957), western ''Ostatni kowboj'' (1962) i dreszczowiec polityczny ''Siedem dni w maju'' (1964).

W 1968 odebrał nagrodę im. Cecila B. DeMillea. Zagrał w takich hollywoodzkich produkcjach jak: ''Układ'' (1969) czy ''Był sobie łajdak'' (1970).

Za rolę naukowca, Adama, mieszkańca pozaziemskiej stacji doświadczalnej Tytan w dreszczowcu sci-fi ''Saturn 3'' (1980) był nominowany do Złotej Maliny dla najgorszego aktora. W 1981 otrzymał Prezydencki Medal Wolności, najwyższe cywilne odznaczenie przyznawane przez prezydenta USA. Pełnił funkcję ambasadora dobrej woli Departamentu Stanu USA. Został kawalerem francuskiego orderu Legii Honorowej.

Powrócił na ekran w komedii kryminalnej Johna Landisa ''Oskar, czyli 60 kłopotów na minutę'' (1991) jako Eduardo Provolone i komedii Jonathana Lynna ''Sknerus'' (1994) w roli dziadka-milionera. W 1996 otrzymał nagrodę Oscara za całokształt twórczości aktorskiej i został zmuszony do przejścia na emeryturę m.in. ze względu na problemy z mową po udarze mózgu. Choć po miesiącach pracy z terapeutą odzyskał władzę nad językiem, nie czuł już takiego komfortu przed kamerą jak wcześniej. Ostatnimi filmami Kirka Douglasa były komediodramat Freda Schepisiego ''Wszystko w rodzinie'' (2003) i melodramat ''Illusion'' (2004).

Był autorem siedmiu książek - dwóch autobiografii: ''Syn śmieciarza'' i ''Wspinając się na górę'', trzech powieści oraz dwóch książek dla dzieci.

Był aktywny społecznie. W 1981 otrzymał Prezydencki Medal Wolności, najwyższe cywilne odznaczenie przyznawane przez prezydenta USA. W 1999 został uhonorowany przez Amerykański Instytut Filmowy nagrodą za życiowe osiągnięcia w dziedzinie filmu. Ponadto pełnił funkcję ambasadora dobrej woli dla Departamentu Stanu USA. Jest kawalerem francuskiego orderu Legii Honorowej.

W 1966 gościł w łódzkiej Filmówce, gdzie spotkał się ze studentami i dziennikarzami. Relacją z tej wizyty jest etiuda Marka Piwowskiego i Feriduna Erola, ''Welcome Kirk''.

2 listopada 1943 poślubił aktorkę Dianę Dill (ur. 1923, zm. 2015). Mieli dwóch synów: Michaela (ur. 1944), który podobnie jak ojciec został słynnym aktorem, i Joela (ur. 1947). Jednak 23 lutego 1951 doszło do rozwodu. 29 maja 1954 ożenił się z Anne Buydens (ur. 1919), z którą miał dwóch synów: Petera (ur. 1955) i Erica (ur. 1958, zm. w 2004 wskutek przypadkowego przedawkowania leków przeciwbólowych, środków nasennych i alkoholu). Zamieszkał z żoną w dzielnicy Beverly Hills w Los Angeles.

W wieku 92 lat prowadził własny blog, który czytało ok. 4 tys. osób.

9 grudnia 2016 obchodził swoje setne urodziny.

7 stycznia 2018, w miesiąc po swoich 101. urodzinach pojawił się na ceremonii rozdania Złotych Globów. Wraz ze swoją synową Catherine Zetą-Jones wręczył nagrodę za najlepszy scenariusz. 6 listopada tego samego roku po raz kolejny pojawił się publicznie towarzysząc swojemu synowi Michaelowi podczas uroczystości odsłonięcia jego gwiazdy w hollywoodzkiej Alei Sław. Miesiąc później, 9 grudnia 2018 świętował 102. urodziny.

Zmarł 5 lutego 2020 w swoim domu w Beverly Hills w Kalifornii w wieku 103 lat.

7 lutego 2020 po prywatnej ceremonii pogrzebowej został pochowany na ''Westwood Village Memorial Park Cemetery'' - cmentarzu przy ''Glendon Avenue'' w dzielnicy Westwood w Los Angeles.

W 2015 w biograficznym filmie ''Trumbo'' o Daltonie Trumbo w rolę Kirka Douglasa wcielił się Dean OGorman.

Brak wpisów w Księdze Wpisów.