Wczesne lata.
Anna Mae Bullock urodziła się 26 listopada 1939
Karierę muzyczną zaczynała od śpiewania w chórach kościelnych muzyki gospel, która wprowadziła ją w świat rhythm and bluesa i soulu. Karierę profesjonalną rozpoczęła w chórkach towarzyszących popularnym pod koniec lat 50. grupom muzyki pop.
Kariera.
Mając 17 lat, została dostrzeżona przez Ikea Turnera, lidera grupy Kings of Rhythm, który zwrócił uwagę na jej spontaniczny występ w klubie w St. Louis{{odn|Turner|2021|s=53}}. Pod jego opieką szlifowała talent wokalny i występowała w lokalnych klubach, jednocześnie dorabiała jako pomoc w szpitalu. Wkrótce Turner zmienił nazwę zespołu Kings of Rhythm na The Ike and Tina Turner Revue, nadając piosenkarce nowy pseudonim artystyczny{{odn|Turner|2021|s=58}}. Ich związek sceniczny zaowocował jednym z najbardziej znanych duetów rhythmandbluesowych, a także małżeństwem obojga artystów
W 1975 wystąpiła w roli Kwasowej Królowej w filmie muzycznym ''Tommy''{{odn|Turner|2021|s=112}}. W latach 70. współpracowała także z Ann-Margret nad skeczami i piosenkami (m.in. utworem Nutbush City Limits), które wykonywały w jej programie telewizyjnym{{odn|Turner|2021|s=114}}, ponadto występowała gościnnie w programie Cher{{odn|Turner|2021|s=128}}. W 1978 rozwiodła się z Turnerem, a rozpad małżeństwa i problemy z tym związane zachwiały jej obiecująco rozwijającą się karierę, wskutek czego przez następne osiem lat pozostała w cieniu, nagrywając niezauważane płyty i śpiewając w klubach oraz kasynach
W 1983 powróciła do studia, by nagrać nowe piosenki, m.in. cover utworu Ala Greena Lets Stay Together{{odn|Turner|2021|s=150}}. W tym czasie porzuciła nie tylko swój muzyczny styl, lecz także skromny wizerunek sceniczny na rzecz wizerunku megagwiazdy i symbolu seksu. W 1984 wydała album pt. ''Private Dancer'', na którym znalazły się m.in. przeboje Whats Love Got to Do with It, Private Dancer (kompozycja Marka Knopflera) i I Cant Stand the Rain. Płyta w pierwszym roku po premierze rozeszła się w nakładzie 8 mln egzemplarzy{{odn|Turner|2021|s=160-161}}. Po wydaniu albumu Turner wyruszyła jako support w trasę koncertową Lionela Richiego pod hasłem Cant Slow Down, poza tym nawiązała współpracę z Bryanem Adamsem, który napisał i wyprodukował dla niej przebój Its Only Love{{odn|Turner|2021|s=153-155}}. W tym okresie odrzuciła propozycję zagrania roli Shug Avery w ''Kolorze purpury'' (1985) Stevena Spielberga, jednocześnie wystąpiła jako Ciotka Entita w filmie Georgea Millera ''Mad Max pod Kopułą Gromu'' {{odn|Turner|2021|s=156}}, do którego dodatkowo nagrała utwór We Dont Need Another Hero. W lutym 1985 odebrała trzy nagrody Grammy - dwie za Whats Love Got to Do with It (za nagranie roku i najlepszy wokalny występ kobiecy pop) oraz jedną za Better Be Good to Me (za Najlepszy żeński rockowy występ wokalny){{odn|Turner|2021|s=160-161}}. Odbyła także swoją pierwszą solową, międzynarodową trasę - Private Dancer Tour, obejmującą 180 koncertów w Ameryce Północnej, Europie, Australii i Azji{{odn|Turner|2021|s=173}}, oraz nagrała piosenkę Tonight w duecie z Davidem Bowiem, a także wystąpiła w duecie z Mickiem Jaggerem w koncercie charytatywnym ''Live Aid'' w Filadelfii{{odn|Turner|2021|s=160-161, 165}}. W 1986 zaśpiewała w koncercie charytatywnym ''Princes Trust'' na Wembley Arena w Londynie{{odn|Turner|2021|s=167}}. W tym okresie nagrała szereg innych przebojów, z których do najbardziej znanych należały: The Best (cover utworu Bonnie Tyler), Typical Male, Steamy Windows i It Takes Two (duet z Rodem Stewartem). W 1988 zagrała koncert na stadionie Maracan w Brazylii dla ponad 180 tys. widzów, czym ustanowiła rekord Guinnessa{{odn|Turner|2021|s=198}}.
W 1991 zespół Ike & Tina Turner został wprowadzony do ''Rock and Roll Hall of Fame''
W 1996 wydała album pt. ''Wildest Dreams'' i wyruszyła w kolejną trasę koncertową. Następnie zaczęła nagrywanie kolejnej płyty pt. ''Twenty Four Seven'', którą wydała w październiku 1999. W 2000 wróciła do koncertowania trasą, również zatytułowaną Twenty Four Seven, która obejmowała występy w Ameryce Północnej i Europie{{odn|Turner|2021|s=217}}; 15 sierpnia 2000 zagrała w transmitowanym przez TVP koncercie na hipodromie w Sopocie. W 2003 wraz z Philem Collinsem nagrała piosenkę Great Spirits do filmu animowanego Disneya ''Mój brat niedźwiedź''. W 2004 wydała album-składankę pt. ''All the Best'', zawierającą jej największe przeboje oraz trzy premierowe nagrania: Open Arms, Complicated Disaster i Something Special. Rok później do tego wydawnictwa dołączyło DVD ''All the Best - the Live Collection''.
W 2005 na uroczystej gali w Kennedy Center Opera House w Waszyngtonie otrzymała Kennedy Center Honors, wyróżnienie za całokształt twórczości; wydarzeniu towarzyszył koncert w hołdzie artystce, podczas którego jej przeboje wykonało kilku innych wykonawców, m.in. Al Green, Queen Latifah, Melisaa Etheridge i Beyoncé{{odn|Turner|2021|s=220-221}}. W 2007 nawiązała współpracę z Regulą Curti przy projekcie ''Beyond'', w którego ramach nagrała cztery albumy zawierające m.in. odczytywane przez nią buddyjskie mantry{{odn|Turner|2021|s=223}}. W 2008, podczas 50. gali rozdania nagród Grammy, zaśpiewała Whats Love Got to Do with It oraz Better Be Good to Me, a także wspólnie z Beyoncé Proud Mary{{odn|Turner|2021|s=223}}. W tym samym roku w Las Vegas nakręcony został specjalny odcinek programu ''The Oprah Winfrey Show'' - The Oprah Winfrey Show: Oprah, Cher and Tina in Vegas, podczas którego Turner ogłosiła, że w październiku rusza w kolejną światową trasę koncertową. 30 września 2008 wydała album pt. ''Tina!'', zawierający jej najbardziej znane utwory (w tym kilka wersji koncertowych) oraz dwie premierowe piosenki: Im Ready i It Would Be a Crime.
W 2009 ogłosiła zakończenie kariery muzycznej{{odn|Turner|2021|s=226}}.
W młodości spotykała się z koszykarzem Harrym Taylorem{{odn|Turner|2021|s=47}}. Ze związku z saksofonistą Raymondem Hillem miała syna, Raymonda Craiga (1958-2018{{odn|Turner|2021|s=283}}; popełnił samobójstwo
W 2013 przeszła udar mózgu{{odn|Turner|2021|s=29}}, w kolejnych latach zdiagnozowano u niej także raka jelita grubego i niewydolność nerek{{odn|Turner|2021|s=33}}. W kwietniu 2017 przeszła operację przeszczepienia nerki, której dawcą był Erwin Bach{{odn|Turner|2021|s=263}}.
Była buddystką{{odn|Turner|2021|s=23}}.
24 maja 2023 zmarła w wieku 83 lat po długiej chorobie.
