Życiorys
Jej rodzicami byli Henryk (1921-2000) i Halina z domu Szmuchrowska (1923-1984). W 1947 roku Jaroccy z małą Ireną przeprowadzili się ze Srebrnej Góry do Gdańska. Tam ukończyła V Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Żeromskiego przy ulicy Polanki 130 oraz studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Gdańsku na wydziale wychowania muzycznego; w tym śpiew u profesor Haliny Mickiewiczówny. Następnie ukończyła Wydział Biologii Studium Nauczycielskiego także w Gdańsku.
Uczestniczyła w konkursach dla piosenkarzy amatorów, współpracowała z Zespołem Estradowym Marynarki Wojennej Flotylla. W 1965 roku debiutowała w klubie Rudy Kot w Gdańsku, w tym też roku pierwszy raz wystąpiła na KFPP w Opolu. Wielokrotnie występowała także na MFP w Sopocie. Występowała na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze.
W latach 1969‒1973 przebywała na stypendium w Paryżu. Doskonaliła tam swoje umiejętności wokalne i sceniczne m.in. w Petit Conservatoire de la Chanson przy paryskiej Olympii. Nagrywała tam płyty dla wytwórni Philips i koncertowała u boku takich gwiazd jak: Charles Aznavour, Mireille Mathieu, Michel Sardou czy Enrico Macias.
W Polsce współpracowała m.in. z zespołami Polanie, Czerwone Gitary i Budka Suflera. Koncertowała w kraju i za granicą, w RFN, NRD, Czechosłowacji, Bułgarii, Szwajcarii, we Włoszech, Portugalii, Luksemburgu, Australii, we Francji oraz w ośrodkach polonijnych USA i Kanady.
Po wydaniu w kraju pięciu albumów studyjnych, jednego świątecznego i jednego koncertowego, postanowiła w 1990 dołączyć z córką do męża Michała Sobolewskiego, pracownika Polskiej Akademii Nauk, który od 1989 roku pracował w Stanach Zjednoczonych
W 2008 nagrała ostatnią płytę z premierowymi piosenkami, ''Małe rzeczy'', z tytułowym przebojem na czele. W 2010 wspólnie z Michaelem Boltonem nagrała swój ostatni przebój Break Free. W tym samym roku nagrała jeszcze nowy świąteczny album.
Życie prywatne
Pierwszym mężem artystki był Marian Zacharewicz, z którym rozstała się po 4 latach małżeństwa. W Leningradzie, podczas jej trasy koncertowej w Rosji, poznała Michała Sobolewskiego, który później został jej drugim mężem. Zamieszkała z nim po wypadku samochodowym w 1976. W roku 1982 przyszła na świat ich córka Monika.
Zmarła z powodu złośliwego nowotworu mózgu w jednym z warszawskich szpitali. Pogrzeb Ireny Jarockiej odbył się 27 stycznia 2012 w kościele św. Karola Boromeusza na Powązkach. Pochowana została w katakumbach na warszawskich Powązkach
W filmie i teatrze
Wystąpiła u boku Andrzeja Kopiczyńskiego w filmie ''Motylem jestem, czyli romans 40-latka'' (1976); była to kinowa ekranizacja losów inż. Stefana Karwowskiego z serialu telewizyjnego Czterdziestolatek, do scenariusza Jerzego Gruzy (który był także reżyserem) i Krzysztofa Teodora Toeplitza. Piosenkarka zaśpiewała do filmu kilka piosenek takich jak: Motylem jestem czy Po prostu człowiek. Zagrała również w Teatrze Polskim w Waszyngtonie w sztuce ''Piękny widok'' (2000) Sławomira Mrożka.
Działalność publiczna
Zarejestrowano wiele recitali i programów z udziałem piosenkarki w ośrodkach TVP Gdańska, Łodzi, Poznania, Wrocławia, Katowic i Warszawy, takich jak: ''Irena Jarocka zaprasza'', ''Irena Jarocka i jej goście'', ''Spotkanie z gwiazdą'' (z udziałem Michela Delpecha), ''Mężczyzna na niepogodę'' (z Romanem Franklem), ''Największe przeboje Ireny Jarockiej'', ''Zwariowany dzień'', ''Bo wszystko jest piosenką francuską'' i innych. Występowała w programie TVP 3 ''Muzyka łączy pokolenia''.
Piosenkarka włączyła się w działalność organizacji Echo International, czego efektem były dwie konferencje w Gdyni promujące zdrowie kobiety.
Irena Jarocka była bardzo aktywna publicznie i medialnie także w USA, gdzie występowała w 2006 roku w specjalnym programie Ewy Drzyzgi ''Amerykańskie rozmowy w toku'', którego tematem byli znani Polacy próbujący ułożyć sobie życie za oceanem.
