Życiorys
Urodziła się w zasymilowanej rodzinie żydowskiej, jako córka adwokata Henryka Kona (1868-1949) i Róży z domu Wolanowskiej (1883-1932). Była siostrą Julii (1912-1912), prawniczki Ireny Sawickiej (1914-2004) oraz pisarza i reportera Lucjana Wolanowskiego (1920-2006). Jej dziadkiem był lekarz Wilhelm Kohn (1831-1882), a pradziadkiem przemysłowiec Majer Wolanowski (1844-1900), założyciel warszawskiej Fabryki Śrub i Drutu.
W 1926 ukończyła warszawskie gimnazjum humanistyczne Janiny Tymińskiej. Studiowała na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego oraz Instytucie Sztuk Plastycznych w Warszawie. W 1937 wyszła za mąż za ekonomistę Kazimierza Wassonga (1901-1970). Po wybuchu II wojny światowej znalazła się w Łucku, a następnie we Lwowie. 16 czerwca 1940 wywieziona wraz z mężem na zesłanie do Autonomicznej Maryjskiej Republiki (Karaczurino k. Koźmodiemianska, Gornomarijskij Rejon, ZSRR).
Do Warszawy powróciła w sierpniu 1945. Od grudnia 1945 do lipca 1950 pracowała jako tłumacz w Agencji Robotniczej. Następnie była kierownikiem redakcji przekładów literatury pięknej wydawnictwa MON (sierpień 1950-grudzień 1962) oraz starszym redaktorem w wydawnictwie Czytelnik (Warszawa, grudzień 1962-wrzesień 1969).
Była tłumaczką literatury rosyjskiej i radzieckiej (m.in. F. Abramow, W. Briusow, G. Demykina, W. Siomin) oraz francuskiej (A. Vallentin, G. de Staël, Jean dOrmesson, François Timoleon de Choisy). Była członkiem Związku Literatów Polskich (1970-1983) oraz Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (1989-2007).
Mieszkała w Warszawie. Pochowana 11 stycznia 2007 na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 2, uliczka 1). [źródło: Wikipedia, Elżbieta_Wassongowa]
