Feliks Zamenhof

Życiorys

Urodził się w Białymstoku w rodzinie żydowskiej, jako syn Marka i Rozalii z domu Sofer. Imię nadano mu na cześć dziadka, Fabiana Wolfowicza ZamenhofaAleksander Korżenkow: ''Homarano. La vivo, verkoj kaj ideoj de d-ro L. L. Zamenhof''. Sezonoj, Litova Esperanto-Asocio 2011. Miał dziesięcioro rodzeństwa: Ludwika, twórcę esperanto, Fejglę, Gitlę, Sorę Dworę, Hersza, Henryka, Minę, Leona, Aleksandra i Idę. W domu mówiono w jidysz lub po rosyjsku oraz, jak podają biografiści Ludwika Zamenhofa (A. Zakrzewski, E. Wiesenfeld), po polsku.

W 1873 roku wraz z całą rodziną przeprowadził się do Warszawy. Tam, podobnie jak Ludwik, Henryk i Leon, uczęszczał do II Gimnazjum. W 1893 ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim z tytułem magistra farmacji i do końca życia prowadził aptekę przy Placu Żelaznej Bramy 8.

Ze związku z Heleną Rittenberg miał trójkę dzieci: Juliana (1903-1964), Romanę (1904-1975) i Marylę (1908-1994). Jest pochowany na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 8).

Działalność esperancka

Feliks brał żywy udział w rozwoju i upowszechnianiu esperanta, które poznał jeszcze jako dziecko. Zajmował się administracyjną stroną dystrybucji książki Unua Libro, był uczestnikiem ruchu esperanckiego, autorem wierszy w tym języku publikowanych w czasopismach ''La Esperantisto'', ''La Revuo'', ''La Ondo de Esperanto'' i ''Pola Esperantisto''. Pierwszy wiersz Feliksa, ''Vizito de la steloj sur la tero'' (Wizyta gwiazd na ziemi) ukazał się już w roku 1888.

Dwa lata po jego śmierci ukazała się esperanckojęzyczna książka ''Verkoj de FeZ'' (Dzieła FeZ) red. Edwarda Wiesenfelda zawierająca zbiór wierszy, przemówień i artykułów Feliksa Zamenhofa. [źródło: Wikipedia, Feliks_Zamenhof]