Życiorys
Urodził się 8 października 1892 w Wandolinie{{odn|Bielski|1991|s=376}}. W 1911 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum w Brzeżanach{{odn|Bielski|1991|s=376}}. Studiował medycynę we Lwowie, gdzie działał w Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckim. Oficer rezerwy piechoty armii austriackiej. W 1914 powołany do służby czynnej w armii austriackiej. Walczył na froncie rosyjskim i włoskim - dowódca kompanii 26 pułku piechoty w stopniu porucznika{{odn|Bielski|1991|s=376}}. W październiku 1918 stworzył w Lublanie oddział polski i przywiózł go do Polski.
Od listopada 1918 w Wojsku Polskim, współtwórca 9 pułku piechoty (później 26 pułk piechoty) - dowódca kompanii, a potem batalionu. Kapitan z 1 czerwca 1919. Brał udział w działaniach pułku na Śląsku, a potem w wojnie polsko-bolszewickiej. W okresie październik 1920-1922 w MSWojsk. W 1922 na kursie dla oficerów sztabowych w Centrum Wyszkolenia Piechoty. W latach 1923-1924 dowódca baonu w 25 pułku piechoty. Major z 15 sierpnia 1924. W 1928 roku był kwatermistrzem 25 pułku piechoty{{odn|Bielski|1991|s=376}}. 31 marca 1930 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy batalionu KOP Bereźne{{odn|Dziennik Personalny MSWojsk.|loc=Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 124}}. Na podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku w korpusie oficerów piechoty. 23 marca 1932 roku został przeniesiony z KOP do 2 pułku piechoty Legionów w Sandomierzu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku{{odn|Dziennik Personalny MSWojsk.|loc=Nr 6 z 23 marca 1930 roku, s. 254}}{{odn|Rocznik Oficerski|1932|s=24, 532}}. W 1935 roku objął dowództwo tego pułku i dowodził nim w kampanii wrześniowej 1939 roku{{odn|Bielski|1991|s=376}}. Na pułkownika był awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1937 roku w korpusie oficerów piechoty{{odn|Kryska-Karski|Żurakowski|1991|s=85}}.
5 września 1939 brał udział w bitwie pod Borowską Górą. Walczył do 28 września w obronie Modlina.
W okresie okupacji niemieckiej nie poszedł do niewoli, a działał w organizacji SZP, ZWZ i AK. Był komendantem Okręgu Łódź AK (1942-1943) i komendantem Okręgu Lwów AK (1943-1944).
Po wojnie od 1945 roku na ziemiach zachodnich{{odn|Bielski|1991|s=376}}. Pracował jako nauczyciel i kierownik szkoły podstawowej, a następnie był pracownikiem Wydawnictwie Kartograficznym we Wrocławiu, a od 1967 roku kierownikiem placówki{{odn|Bielski|1991|s=376}}. Pochowany na Starym Cmentarzu w Piotrkowie Trybunalskim{{odn|Bielski|1991|s=376}}.
Autor wspomnień o obronie Modlina.
Prezydent RP na uchodźstwie mianował generałem brygady ze starszeństwem z dniem 3 maja 1972 roku w korpusie generałów{{odn|Kryska-Karski|Żurakowski|1991|s=85}}. [źródło: Wikipedia, Ludwik_Czyżewski]
