Życiorys
Był synem Adama Mariana i Emilii z domu Heidler. Ojciec był inżynierem, kierownikiem budowy wagonów w sanockiej fabryce, działaczem niepodległościowym, uczestniczył w werbunku do Legionów w I wojnie światowej[''Wołają o pamięć'', Tygodnik Sanocki, nr 44 (730) z 4 listopada 2005, s 1.] w bitwie pod Kuklami. Adam Antoni uczęszczał do szkoły ludowej w Sanoku, naukę kontynuował w sanockim gimnazjum, gdzie ukończył V klasę w 1916. Działał w Polskich Drużynach Strzeleckich i ruchu skautowym. W 1916 przeniósł się do Wojskowej Wyższej Szkoły Realnej w Łobzowie. W listopadzie 1918 wziął udział w rozbrajaniu żołnierzy austriackich na ulicach Krakowa. W tym sam roku został przyjęty do Szkoły Podchorążych w Warszawie, którą ukończył w 1919 jako podchorąży. Następnie otrzymał skierowanie do obozu szkół podoficerskich w Dęblinie.
Po ukończeniu szkolenia został awansowany na stopień podporucznika. W dęblińskiej szkole pozostał jako młodszy oficer i instruktor w kompanii oraz adiutant batalionu do 1920. W początkowym okresie wojny polsko-bolszewickiej 1920 jako instruktor szkoli ochotników udających się na front (działał w tej funkcji pomimo kierowania osobistych wniosków o wysłanie do walk na froncie). Następnie wobec pogarszającej się sytuacji Polski na wojnie, w czerwcu 1920 jako dowódca kompanii w nowo sformowanym w Ostrowi Mazowieckiej 101 Rezerwowym pułku piechoty (którego dowódcą był jego brat Jan Bratro) wyruszył na front w rejon Rohaczowa na zachodnim brzegu Słuczy oraz nad Horyniem. Tam walczył z oddziałami 1 Armii Konnej. Podczas walk odwrotowych i okrążenia przez wojska bolszewickie, skierował swoją kompanię do kontrataku, który powiódł się, lecz w jego trakcie Adam Bratro odniósł rany brzucha. 11 sierpnia 1920 zmarł w szpitalu polowym i w Pułtusku został pierwotnie pochowany. 3 lutego 1922 ppłk. Włodzimierz Hellmann pośmiertnie odznaczył go Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari V Klasy (nr 3922).
Był kawalerem. W 1923 jego prochy zostały sprowadzone z Pułtuska do Sanoka i pochowane w grobowcu rodzinnym w części Matejki Stary Cmentarza Centralnego. Jego braćmi byli: Jan (ur. 1895, legionista, pułkownik Wojska Polskiego) oraz spoczywający wraz z nim w sanockim grobowcu Aleksander (1899-1901), Kazimierz (1902-1903) i Tadeusz Artur (1896-1916, legionista poległy w bitwie pod Kuklami 13 lipca 1916). [źródło: Wikipedia, Adam_Antoni_Bratro]