Życiorys
Uczestniczył w walkach II wojny światowej. W maju 1943 został powołany do Armii Czerwonej. W jej szeregach w stopniu starszego sierżanta gwardii był dowódcą plutonu. Na froncie wschodnim brał udział w walkach m.in. na pograniczu radziecko-litewskim. W trakcie oblężenia Królewca wraz z ok. 30 innymi Polakami został odkomenderowany do Lublina i przydzielony do 26 pułku piechoty Ludowego Wojska Polskiego. Ukończył oficerską szkołę piechoty. W stopniu podporucznika został przydzielony do 34 pułku piechoty. U kresu wojny w 1945 przebywał na obszarze czechosłowackim.
Po zakończeniu wojny wraz z 34 pułkiem piechoty przeszedł do miejsca garnizonowania w Sanoku. Uczestniczył w walkach przeciwko oddziałom UPA do września 1947 oraz brał udział w zabezpieczaniu referendum ludowego w 1946. W późniejszych latach sprawował stanowisko komendanta Wojskowej Komendy Rejonowej w Sanoku i w Jaśle. W grudniu 1960 został przeniesiony do rezerwy. Dosłużył stopnia podpułkownika rezerwy.
Działał w Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, pełnił funkcję wiceprzewodniczącego zarządu miejsko-gminnego Koła ZBoWiD w Sanoku. W październiku 1989 zasiadł w Zarządzie Wojewódzkim ZBoWiD w Krośnie. Został członkiem zarządu Klubu Byłych Żołnierzy Armii Radzieckiej. W Sanoku działał w Samorządzie Mieszkańców i w ramach Miejskiej Rady Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego (PRON).
Paweł Miller i jego żona Anna (1919-2009) zostali pochowani w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Centralnym w Sanoku. W grobowcu obok został pochowany Mikołaj Kogut, kapitan Ludowego Wojska Polskiego. [źródło: Wikipedia, Paweł_Miller_(podpułkownik)|Pa]
