Mieczysław Walesiuk

Życiorys

Urodził się w 4 grudnia 1906 w miejscowości Porosły w okolicach Białegostoku jako syn Konstantego''Księga zgonów'' Parafii Przemienienia Pańskiego w Sanoku. i Anastazji bądź Stanisławy z domu JanickiejW niektórych publikacjach, w tym Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, była powielana błędna data roczna urodzenia 4 grudnia 1926. Ponadto w wykazie żołnierzy 34 Pułku Piechoty wskazano dwóch żołnierzy o tożsamości Mieczysław Walesiuk, podając w jednym przypadku stopień podporucznika, a w drugim - porucznika..

W okresie II Rzeczypospolitej został żołnierzem kawalerii Wojska Polskiego. Był przydzielony do 10 pułku Ułanów Litewskich w Białymstoku. Jako podoficer służył w jednostce w stopniu plutonowego. Odbył naukę w Szkole Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu, po czym powrócił do macierzystego pułku.

Po wybuchu II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej, po czym dostał się do niewoli, w której przebywał krótkotrwale. Po nastaniu okupacji sowieckiej ukrywał się na Białostocczyźnie. Po nadejściu w 1944 frontu wschodniego został zmobilizowany do Ludowego Wojska Polskiego i przydzielony do 34 pułku piechoty w składzie 8 Dywizji Piechoty (pułk stacjonował wówczas we wsi Mordy). W stopniu podporucznika na stanowisku dowódcy plutonu zwiadu konnego w kwietniu 1945 uczestniczył w forsowaniu Nysy i forsowaniu Odry, bitwie pod Budziszynem, walkach o Drezno. Po zakończeniu działań wojennych wraz z pułkiem został przeniesiony do miejsca jego stacjonowania w Sanoku. Pełnił funkcję wojskowego komendanta miasta Sanoka.

Poniósł śmierć 3 lutego 1946. Według publikacji w Dzienniku Rzeszowskim z 21 lutego 1946 ''zginął na posterunku''. Według innych źródeł poległ w walce z UPA. W myśl dokumentów przekazanych rodzinie przez administrację wojskową w 1946, został zamordowany skrytobójczym strzałem przez członków UPA.

Analogicznie w późniejszych publikacjach opisujących działania 34 pułku piechoty Mieczysław Walesiuk został wymieniony w ''wykazie żołnierzy 34pp połegłych w walce z UPA''.

Został pochowany 7 lutego 1946 w Sanoku w uroczystym pogrzebie z honorami wojskowymi, którym uczestniczyli żołnierze (w tym generał dywizji), społeczeństwo i władze miasta z burmistrzem Stanisławem Lisowskim. Pogrzeb celebrował ks. wikary Mieczysław Szewczyk z Parafii Przemienienia Pańskiego w Sanoku. Pośmiertnie został awansowany do stopnia porucznika. W okresie Polski Ludowej na wniosek żony jego szczątki zostały przeniesione na Cmentarz św. Rocha w Białymstoku. Symboliczny nagrobek Mieczysława Walesiuka pozostał w kwaterze żołnierzy polskich Cmentarza Centralnego w SanokuInskrypcja na tabliczce symbolicznego grobu w Sanoku, analogicznie do wyżej opisanych publikacji, wskazała błędną datę urodzenia 1926..

Mieczysław Walesiuk był żonaty z Marianną (bądź Marią) z domu Górską, z którą miał dwóch synów, w tym starszego Jerzego (ur. ok. 1935/1936).

{{fakt|Według nieoficjalnych źródeł Mieczysław Walesiuk otrzymał awans do stopnia porucznika za życia w dniu swojej śmierci, a podczas świętowania tego faktu został zastrzelony przez nieznanych sprawców, co miało mieć rzekomo związek z sytuacją zaszłą kilka dni wcześniej, gdy Walesiuk miał upomnieć żołnierzy Armii Czerwonej w związku z ich nieprzystającym do munduru zachowaniem.|data=2016-04}} [źródło: Wikipedia, Mieczysław_Walesiuk]

Uwagi

{{Uwagi}} [źródło: Wikipedia, Mieczysław_Walesiuk]