Jan Edward Kucharski (ur. 26 grudnia 1914 w Sosnowcu, zm. 1 lipca 1979 w Warszawie) - polski prozaik, autor utworów dla dzieci i młodzieży, słuchowisk i widowisk telewizyjnych.

Był absolwentem Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie. W 1939 uczestniczył w kampanii wrześniowej na Podkarpaciu. W powstaniu warszawskim 1944 służył w oddziałach pomocniczych AK i m.in. współdziałał w ratowaniu zbiorów etnograficznych i biblioteki wydawcy J. Michalskiego. Po wojnie ranny przebywał krótko w Zakopanem, następnie w Zagłębiu Dąbrowskim był w latach 1945-1953 organizatorem życia kulturalnego (tworzenie klubów literackich).

Od 1953 przebywał w Warszawie. Pracował w redakcji tygodnika Żołnierz Polski, publikował w czasopismach dziecięco-młodzieżowych (Płomyczek, Płomyk), współpracował z Polskim Radiem. W latach 1965-1970 pracował w Telewizji Polskiej, gdzie był m.in. kierownikiem Teatru Młodego Widza. Pochowany został na cmentarzu w Wilanowie.

Debiutował w 1935 na łamach prasy jako felietonista. Po wojnie jako prozaik debiutował ''Notatkami z łowiska'' w czasopiśmie Łowiec Polski. Jego oparte na wnikliwych obserwacjach opowiadania i drobne szkice liryczne oddają umiłowanie przyrody i subtelne odczuwanie jej piękna. [źródło: Wikipedia, Jan_Edward_Kucharski]