Życiorys
Urodził się 14 sierpnia 1903 w Małachowie-Wierzbiczanach jako syn Franciszka. W połowie 1932 uzyskał tytuł magistra filozofii w zakresie historii na Uniwersytecie Poznańskim. Od 13 lutego 1933 był nauczycielem kontraktowym zatrudnionym w Państwowym Gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Uzyskał tytuł naukowy doktora pod kierunkiem prof. Adama Skałkowskiego, z którego córką Elżbietą ożenił się. Przed 1939 był zatrudniony w Archiwum Wojskowym. Po wybuchu II wojny światowej podczas kampanii wrześniowej uczestniczył w ewakuacji Warszawskiego Archiwum Państwowego, przewożeniu jego zbiorów i ulokowaniu w Ambasadzie RP w Bukareszcie.
Po przedostaniu się na Zachód został żołnierzem Wojska Polskiego we Francji, w stopniu podporucznika służąc w 4 kompanii ckm 1 batalionu grenadierów w składzie 1 Pułku Grenadierów Warszawy, uczestniczącego w kampanii francuskiej. U kresu wojny, po nadejściu frontu wschodniego i zajęciu Wybrzeża Polskiego przez Armię Czerwoną w stopniu podporucznika został kierownikiem stworzonej w Gdańsku-Oliwie komórki archiwalnej Wojskowego Instytutu Naukowo-Wydawniczego pod nazwą Wojsko Polskie, Naczelne Dowództwo, WINW, Placówka Gdańsk-Oliwa (później przeniesione pod Warszawę i przemianowane na Centralne Archiwum Wojskowe). W 1946 był w stopniu majora. Później awansowany do stopnia podpułkownika.
Był samodzielnym pracownikiem naukowo-badawczym. Od 1950 był dyrektorem Wojewódzkiego Archiwum Państwowego w Gdańsku.
Zmarł 23 czerwca 1968 w Gdańsku. Pogrzeb odbył się 26 czerwca 1968 na Cmentarzu Oliwskim. [źródło: Wikipedia, Roch_Morcinek]
