Życiorys
Źródła podają różne nazwy jego miejsca urodzenia: Sołówka, Sałówka, Stalówka, zgodne są natomiast co do położenia tej miejscowości w powiecie czortkowskim. Pochodził z rodziny inteligenckiej o silnych polskich tradycjach niepodległościowych. Ukończył gimnazjum w Krakowie. Następnie w 1910 roku podjął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim z dziedziny heraldyki i historii sztuki. Ukończył je dopiero w 1925, ze względu na służbę w Legionach Polskich i udział w III powstaniu śląskim.
W Legionach dosłużył się stopnia porucznika. Służył w 1 Pułku Piechoty i 1 Pułku Ułanów Legionów Polskich. 18 listopada 1918 generał Bolesław Roja przydzielił go do Biura Prasowego w Polskiej Komendzie Wojskowej w Krakowie{{odn|Rozkazy DOGen. Kraków|loc=Nr 11 z 18 listopada 1918 roku}}. W Wojsku Polskim został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W maju 1921 przybył na Górny Śląsk, by wziąć udział w III powstaniu. Walczył m.in. w rejonie Strzelec a następnie w był dowódcą taktycznym pułku królewskohuckiego Karola Gajdzika.
W latach 1923-1925 studiował archeologię na Uniwersytecie Lwowskim, pracując równocześnie w Muzeum Dzieduszyckich. Po ukończeniu studiów podjął pracę nauczyciela historii w gimnazjum, następnie został zastępcą wojewódzkiego konserwatora zabytków w Brześciu nad Bugiem. Założył Muzeum Ziemi Pińskiej. Był publicystą, zajmującym się głównie tematyką krajoznawczą. W latach 1934-1939 pracował w dyrekcji Polskiego Radia. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Tarnopol. Posiadał przydział do 54 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych w Tarnopolu.
W sierpniu 1939 został zmobilizowany do 20 Dywizji Piechoty. W kampanii wrześniowej wziął udział w stopniu kapitana, biorąc udział w obronie Warszawy. Po kapitulacji doczekał końca wojny jako jeniec wojenny. Po wojnie zamieszkał czasowo w Krakowie, następnie udał się do Katowic, by zająć się zabezpieczaniem ocalałych po wojnie zabytków na terenie całego województwa śląskiego.
W 1946 podjął się organizowania polskiego życia kulturalnego i naukowego w Opolu. Pracował w Urzędzie Miasta, Wydziale Kultury i Sztuki Wojewódzkiej Rady Narodowej, Muzeum Okręgowym (ob. Muzeum Śląska Opolskiego). Był organizatorem Komitetu Organizacji Wykopalisk Prehistorycznych w Opolu. Działał w towarzystwach naukowych.
Zmarł w Opolu, został pierwotnie pochowany na cmentarzu przy ulicy Wrocławskiej, następnie prochy przeniesiono na cmentarz komunalny.
Jego imię noszą ulice w Opolu i Kędzierzynie-Koźlu. [źródło: Wikipedia, Roman_Horoszkiewicz]
