Życiorys
Pochodziła ze szlacheckiej rodziny ziemiańskiej Grodzińskich, herbu Kuszaba (Paprzyca). Była wnuczką Władysława Rudolfa Grodzińskiego, prezesa dyrekcji szczegółowej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego (ur. 15 kwietnia 1823 w Muchnicach, zm. 28 marca 1908), a córką znanej radomskiej osobistości Bronisławy Arkuszewskiej h. Jastrzębiec (ur. 18 sierpnia 1868, zm. 8 sierpnia 1932).
Jako uczennica Gimnazjum im. Marii Gajl w Radomiu działała aktywnie w harcerstwie, a w 1915 wstąpiła do tajnej Organizacji Młodzieży Narodowej. Po ukończeniu gimnazjum w 1918 rozpoczęła naukę w szkole ogrodniczej w Warszawie. Po wybuchu wojny polsko-bolszewickiej w czerwcu 1920 rozpoczęła praktykę w stołecznym Szpitalu Ujazdowskim mając na celu służbę na froncie jako ochotniczka. 21 lipca 1920 została wysłana jako pielęgniarka z kompanią sanitarną Brygady Jazdy Ochotniczej nr 1 w okolice Hrubieszowa. Następnie została przydzielona do 5. kompanii II batalionu 4 pułku piechoty Legionów. Od 19 sierpnia 1920 uczestniczyła w działaniach wojennych w rejonie Hrubieszowa. Podczas odwrotu II batalionu ze wsi Gródek na wschód od Hrubieszowa, pozostała z ciężko rannymi żołnierzami, ''szła między ostatnimi z wycofujących się żołnierzy'', m.in. przeprowadziła wielu z nich przez płonący most na rzece Huczwie mimo jego ostrzału przez 3 nieprzyjacielskie karabiny maszynowe. 1 września 1920 4 pp Leg. został otoczony przez 1 Armię Konną Siemiona Budionnego. Teresa Grodzińska nie wycofała się chcąc kontynuować opiekę nad rannymi żołnierzami i we wsi Stepankowice podczas ich opatrywania została wzięta do niewoli. Została uprowadzona do wsi Czortowice i była przetrzymywana w stodole gdzie broniła się przed bolszewikami przez kilka godzin siekierą. Jak informuje raport z 11 września 1920 została ''zamordowana w okrutny sposób''. Wkrótce, po późniejszym zajęciu Hrubieszowa i okolic przez wojska polskie i wskazaniu jej pochówku przez lokalną ludność, z rozkazu dowódcy 35 pułku piechoty zwłoki zostały ekshumowane i sporządzono dokumentację. Oględziny wykazały mocne okaleczenie ciała.
Następnie Teresa Grodzińska została pochowana w Chełmie, a następnie odbył się jej oficjalny pogrzeb, zorganizowany z honorami wojskowymi, 18 września 1920 w Radomiu, który był wielką manifestacją patriotyczną i wzięła w nim udział niemal cała ludność miasta. Spoczywa na Cmentarzu Rzymskokatolickim w Radomiu przy ulicy Bolesława Limanowskiego. [źródło: Wikipedia, Teresa_Grodzińska]