Życiorys
Urodził się w rodzinie rzemieślniczej. Jeszcze jako uczeń gimnazjum handlowego zaczął działać w tajnej organizacji młodzieżowej. W obawie przed aresztowaniem za działalność niepodległościową Marjański uciekł do Lwowa, gdzie wstąpił na Politechnikę. Nadal działał też w organizacji niepodległościowej.
W 1914 w Krakowie zaciągnął się do Legionów Polskich, z którymi przeszedł cały szlak bojowy 1 pułku piechoty Legionów. Po kryzysie przysięgowym został skierowany do obozu internowania w Legionowie. Po ucieczce z transportu udał się do rodzinnego Radomia, gdzie natychmiast wstąpił do konspiracyjnej Polskiej Organizacji Wojskowej. Od maja do listopada 1918 jako komendant VII Okręgu POW w stopniu podporucznika, kierował akcjami rozbrajania zaborców.
2 listopada 1918, na wieść o tym że okupanci zamierzają opuścić Kongresówkę, radomianie przejęli władzę w mieście. Marjański został jego wojskowym komendantem i jako komendant odebrał przysięgę na wierność Niepodległej Polsce. Wkrótce został również komendantem Radomskiego Okręgu Wojskowego. Brał udział w walkach w radomskiem i kieleckiem, zdobywał zbrojnie m.in. Kozienice i Wierzbnik.
Cały czas działał też w PPS i był zaliczany do jego ścisłego kierownictwa.
Podczas wojny polsko-bolszewickiej Marjański w stopniu kapitana dowodził I batalionem 1 pułku piechoty Legionów. 16 sierpnia 1920, po Bitwie Warszawskiej przed siłami 1 Dywizji Piechoty Legionów, w skład których wchodził 1 pp Leg., postawiono specjalne zadanie. Miała ona w błyskawicznym tempie zdobyć Białystok, jedyną, ograniczoną Narwią i Supraślą bramę na drodze z Białegostoku do Grodna i w ten sposób zamknąć drogę wycofującej się spod Warszawy 16 Armii bolszewickiej.
W ramach tej operacji do zwycięskiej konfrontacji z bolszewikami doszło 22 sierpnia podczas Bitwy Białostockiej. W czasie trudnych walk Marjański kilkukrotnie okazał się postacią kluczową, podrywając do walki walczące ze znacznie liczniejszym przeciwnikiem oddziały. Zginął wczesnym popołudniem, osłaniając wycofujący się sztab dywizji, w okolicy ówczesnego Zarządu Miasta przy ulicy Warszawskiej
Człowiek, o którym marszałek Piłsudski mówił "pierwszy z dzielnych".
Marjański pochowany został na Białostockim Cmentarzu Wojskowym. W 1923 jego prochy ekshumowano, przewieziono do Radomia i z honorami wojskowymi pochowano na cmentarzu przy ul. Limanowskiego. [źródło: Wikipedia, Józef_Marjański]
