Życiorys
Studiował na Politechnice w Mediolanie i na Politechnice Warszawskiej. Od 1926 członek grupy Praesens. Współtwórca i pierwszy prezes SARP. Obrońca Warszawy 1939; następnie jeniec obozu w Woldenbergu. Od 1949 profesor Politechniki Warszawskiej.
Do 1939 projektował wspólnie z żoną tanie, funkcjonalne budynki o prostych bryłach i subtelnych elementach plastycznych, zintegrowane z otaczającą je przestrzenią, m.in. dom własny w Warszawie (1927-1928), kolonie WSM na warszawskim Żoliborzu (1927-1939). Wraz z Bohdanem Lachertem, Bohdanem Pniewskim i Józefem Szanajcą projektant pawilonu polskiego na wystawę w Paryżu (1937). Pracował też na rzecz przemysłu stoczniowego (wnętrza statku Batory - w zespole).
Po II wojnie światowej m.in. współprojektant odbudowy warszawskiego Nowego Miasta. Był jednym z twórców koncepcji budownictwa mieszkaniowego spółdzielczego. Pochowany wraz z żoną na cmentarzu zakładowym w Laskach.
W roku 2011 Stowarzyszenie Żoliborzan ufundowało Nagrodę im. Barbary i Stanisława Brukalskich dla najlepszej inwestycji budowlanej Żoliborza. [źródło: Wikipedia, Stanisław_Brukalski]
