Życiorys
Wacław Kopisto urodził się 8 lutego 1911 roku w Hrycenkach koło Starokonstantynowa, w ówczesnej guberni wołyńskiej, w rodzinie Stanisława Wiktora i Wacławy z domu Orłoś. Był bratem Janusza. Po maturze w 1931 roku studiował w Wyższej Szkole Handlu Zagranicznego, którą ukończył w 1936 roku. W 1935 roku uczył się w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie. W 1937 roku rozpoczął pracę w Ordynacji hr. Potockiego w Łańcucie.
We wrześniu 1939 roku walczył w 7 kompanii III baonu 154 pułku piechoty. 19 września przekroczył granicę polsko-węgierską. Został internowany na Węgrzech. W marcu 1940 roku znalazł się we Francji, gdzie został skierowany do Rezerwowego Obozu Wyszkoleniowego Oficerów (ROWO) w Vichy i Legii Oficerskiej. W czerwcu dostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie służył w 7 Batalionie Kadrowym Strzelców 3 Brygady Kadrowej Strzelców, następnie w 1 Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej. Po przeszkoleniu konspiracyjnym ze specjalnością w dywersji został zaprzysiężony 7 kwietnia 1942 roku i przeniesiony do Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza.
Został zrzucony w Polsce w nocy z 1 na 2 września 1942 roku w ramach operacji lotniczej o kryptonimie Smallpox i przydzielony do 2. odcinka Wachlarza, jednak przydział ten nie został zrealizowany. Kopisto pozostawał w dyspozycji komendy Wachlarza. 1 stycznia 1943 roku został przydzielony do akcji odbicia żołnierzy Wachlarza z więzienia w Pińsku. Akcja została z powodzeniem zrealizowana 18 stycznia 1943 roku: o godz. 17. grupa bojowa dowodzona przez Jana Piwnika Ponurego wdarła się samochodem osobowym na dziedziniec więzienia, druga grupa pod dowództwem Czarki wdarła się do więzienia przez płot na tyłach domu mieszkalnego, a trzecia grupa Kawy sforsowała ogrodzenie, opanowała administrację i zabiła komendanta więzienia. Inni partyzanci AK przecięli druty telefoniczne zrywając kontakt z Pińskiem. W wyniku akcji uwolniono kpt. Alfreda Paczkowskiego ps.Wania, Mieczysława Eckhardta ps. Bocian i Piotra Downara ps. Azor i odwieziono ich do Warszawy. Za akcję tę Kopisto otrzymał 3 lutego 1943 swój pierwszy Krzyż Walecznych.
Od kwietnia 1943 roku walczył jako oficer dywersji Inspektoratu Łuck Okręgu Wołyń AK. Do jego zadań należały m.in.: organizacja i koordynacja samoobrony przed UPA w Antonówce, Spaszczyźnie i Przebrażu, utworzenie patroli dywersyjnych, współpraca w tworzeniu oddziałów partyzanckich Piotrusia Małego i Olgierda (24 pułk Ppechoty Krwawa Łuna), szkolenia, walki z UPA oraz akcje likwidacyjne i dywersyjne.
W kwietniu 1944 roku aresztowany przez NKWD; skazany na karę śmierci przez rozstrzelanie. Wyrok zamieniono na 10 lat więzienia, które odbył w więzieniach w Kijowie (Łukianówka), Kaniowie, łagrach Kołymy, Komi i Magadanu (m.in. obozy w Kotłasie, Tajszecie). 3 maja 1953 roku karę zamieniono na przymusowe osiedlenie i podjęcie pracy na terenie Magadanu. Po 11 latach i 8 miesiącach wyruszył do Polski. Podróż trwała od października do grudnia 1955 roku.
W grudniu 1955 roku osiedlił się w Rzeszowie. Pracował w Zakładach Przemysłu Mięsnego.
Wystąpił w filmie dokumentalnym pt. ''Cichociemni'' z 1989.
Spoczywa na rzeszowskim cmentarzu komunalnym Wilkowyja. Pośmiertnie został awansowany na stopień majora. [źródło: Wikipedia, Wacław_Kopisto]
