Leon Łuskino

Życiorys

Urodził się 11 kwietnia 1872 jako syn syn Ksawerego (pułkownik Armii Imperium Rosyjskiego) i Józefy z domu Krauze. Od 1889 służył w 28 Połockim Pułku Piechoty Armii Imperium Rosyjskiego, od 1890 do 1892 odbył kurs w szkole junkrów w Odessie i wstąpił do Armii Imperium Rosyjskiego. Mianowany podporucznikiem w 1892, następnie porucznikiem w 1896. Uczestniczył w wojnie rosyjsko-japońskiej jako dowódca kompanii. W 1907 został awansowany do stopnia kapitana. W 1913 został absolwentem studiów w szkole oficerów sztabowych w Oranienbaum.

Podczas I wojny światowej był dowódcą zapasowego 291 pułku piechoty od 6 czerwca 1916 do 22 grudnia 1917, po czym wystąpił z armii radzieckiej. Od kwietnia 1918 pełnił funkcję referenta do spraw wojskowych Polskiego Przedstawicielstwa w Piotrogrodzie. W 1919 został uwięziony przez sowietów, a na początku 1920 uwolniony i przekazany do Polski w grupie zakładników. Wstąpił do Wojska Polskiego. 1 kwietnia 1920 mianowany podpułkownikiem piechoty. Jako oficer nadetatowy 21 pułku piechoty od 1920 do 1925 sprawował stanowisko zastępcy szefa Oddziału V (personalnego) Sztabu w Ministerstwie Spraw Wojskowych. W 1925 sprawował stanowisko przewodniczącego Sądu Honorowego dla Oficerów Sztabowych przy Ministerstwie Spraw Wojskowych. Od 1925 do 1926 służył w 26 Dywizji Piechoty w garnizonie Skierniewice. Został awansowany do stopnia pułkownika piechoty. Od 1926 był zastępcą szefa Oddziału V w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego. 4 lutego 1927 został mianowany szefem Wydziału Wyznań Niekatolickich Ministerstwa Spraw Wojskowych (etat generalski). Z dniem 30 września 1927 został przeniesiony w stan spoczynku.

Rozpoczął pracę w administracji cywilnej. Od lutego 1928 był wydawcą pisma Gospodarz Polski. Następnie został kierownikiem Centralnego Biura Filmowego w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, gdzie kierował komórką cenzury filmowej. Cenzura ingerowała w filmy zagraniczne, usuwając z nich nieraz więcej niż połowę treści. W przypadku filmów polskich cenzorzy ingerowali w proces produkcji, wymuszając odpowiedni kształt scenariusza i ingerując w dialogi. {{fakt|Tygodnik Jutro Pracy nazwał zespół cenzorski kierowany przez Łukisnę filmową Ochraną}}. Działał także na polu kulturalnym. Był kompozytorem i twórcą piosenek. Został autorem pieśni żołnierskiej Szara piechota, autorem słów piosenek, wykonywanych przez Hankę Ordonówną (Dwie majstrowe, Wróżka, Rodzinna radość, Marzenie - autor słów i muzyki), Zofię Terné. Był wykonawcą piosenek w warszawskim teatrzyku Qui Pro Quo.

Poniósł śmierć w 1948 w wyniku kolizji z kolejką na warszawskim Czerniakowie. Został pochowany na Cmentarzu Czerniakowskim.

Jego żoną była Aleksandra z domu Kopernik. Nie mieli dzieci. [źródło: Wikipedia, Leon_Łuskino]