Życiorys
Posiadał wiele pseudonimów m.in. Baran. W 1926 zdał maturę i rozpoczął studia na UJ w Krakowie, na kierunku filologia polska. Następnie wstąpił do seminarium duchownego w Tarnowie. Od 1913 przebywał na Śląsku, gdzie działał w organizacjach młodzieżowych takich jak Znicz i Wici. Podczas kryzysu ekonomicznego podjął pracę w Ochotniczych Drużynach Robotniczych na Śląsku.
W 1923 zadebiutował jako poeta na łamach prasy, natomiast w 1938 wydał tom poezji ''Pieśń o jaworowym krzaku''. W okresie okupacji pełnił funkcję urzędnika w wiejskiej Spółdzielni Spożywców, przebywając w Borzęcinie i w Bogumiłowicach. W 1943 został schwytany przez gestapo i uwięziony za współpracę z Batalionami Chłopskimi (BCh).
W latach 1945-1953 był redaktorem katowickiej rozgłośni Polskiego Radia. Od 1961 pełnił funkcję kierownika literackiego Teatru Nowego w Zabrzu. W 1956 otrzymał kulturalną nagrodę WRN w Katowicach za całokształt dokonań literackich. Za dzieła takie jak ''Mój przyjaciel Lompi, Święta z Kępy'' uzyskał nagrodę Rady Ministrów. Był odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem 10-lecia Polski Ludowej, Medalem 30-lecia Polski Ludowej, odznaką Zasłużony Działacz Kultury (dwukrotnie) i odznaką Zasłużony dla rozwoju województwa katowickiego.
Został pochowany na cmentarzu przy ul. Francuskiej w Katowicach. [źródło: Wikipedia, Jan_Baranowicz]
