Tadeusz Kijonka

Życiorys

Ukończył w 1960 studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1967 do 2013 pełnił funkcję kierownika literackiego Opery Bytomskiej. W latach 1985-1991 był posłem na Sejm PRL IX kadencji oraz na Sejm kontraktowy z ramienia Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, z której wystąpił wkrótce po wyborach w 1989. W latach 90. kandydował do Sejmu z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego. W 1992 założył i został prezesem Górnośląskiego Towarzystwa Literackiego. Od założenia w 1995 nieprzerwanie do 2013 pełnił funkcję redaktora naczelnego miesięcznika społeczno-kulturalnego Śląsk. Był członkiem komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w 2010 i w 2015.

4 lipca 2017 został pochowany na cmentarzu przy ul. Francuskiej w Katowicach. [źródło: Wikipedia, Tadeusz_Kijonka]

Twórczość poetycka

Debiutował w Trybunie Robotniczej w 1955 tryptykiem pt. ''Konstantynopol Mickiewicza'', za który otrzymał pierwszą nagrodę w studenckim konkursie poetyckim z okazji Roku Mickiewicza. O jego twórczości pisali m.in. Andrzej Krzysztof Waśkiewicz, Krzysztof Mętrak, Sergiusz Sterna-Wachowiak, Tadeusz Kłak, Bronisław Maj, Michał Sprusiński, Marian Kisiel, Anna Węgrzyniak, Krystyna Heska-Kwaśniewicz.

Wskazywano, że w jego twórczości dominowały wielokrotnie drążone, przekształcane i wzbogacane motywy śląskie (np. hałda, Leśnica, Radlin), ale również wątki romantyczne (np. odwołania do twórczości Adama Mickiewicza, bunt, dialogi z Bogiem), patriotyzm wyrażany m.in. zachwytem nad pięknem ojczyzny, umiłowaniem tradycji i rodzimego krajobrazu, a także nawiązania do bolesnych kart historii Polski oraz obecność motywów antycznych (Syzyf, Horacy).

Poświęcono mu książkę ''Światy poetyckie'' pod redakcją Tadeusza Siernego i Mariana Kisiela, który nazwał go poetą trzech tematów - ziemi, pamięci i ciała. [źródło: Wikipedia, Tadeusz_Kijonka]