Życiorys
Od 1908 w Polskiej Partii Socjalistycznej - Frakcji Rewolucyjnej, od 1912 roku w rosyjskiej Partii Socjalistów-Rewolucjonistów. W latach 1912-1917 na zesłaniu w Rosji. Uczestniczyła w rewolucji październikowej. Od 1919 przebywała w Polsce, gdzie m.in. brała udział w wielu społecznych akcjach politycznych lewicy. W latach 1919-1921 i 1927-1931 pełniła funkcję zastępcy Głównego Inspektora Pracy, zajmując się głównie systemem ochrony pracy i opieki społecznej (m.in. ochroną macierzyństwa kobiet pracujących). Od 1931 była rzeczoznawcą, reprezentującym Polskę do spraw pracy przy Międzynarodowym Biurze Pracy w Genewie.
Działaczka Ligi Obrony Praw Człowieka i Obywatela, Stowarzyszenia Wolnomyślicieli Polskich i Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom.
Od 1933 roku związana z grupą literacką Przedmieście. Została oskarżona o zniesławienie władz i policji w swojej powieści pt. ''Strajk polski'' z 1937, po czym uniewinniona (jej obrońcą był Mieczysław Jarosz).
Była współzałożycielką w 1937 roku Klubu Demokratycznego w Warszawie. Pracowała też w Wojskowym Biurze Historycznym i Biurze Informacji i Propagandy Komendy Głównej ZWZ-AK. W 1941 uległa ciężkiemu wypadkowi, potrącona przez samochód wojskowy straciła nogę. Niosła wtedy ważne meldunki i mimo cierpienia udało jej się przekazać je w odpowiednie ręce unikając dekonspiracji. W uznaniu tego czynu odznaczono ją Krzyżem Walecznych. Autorka broszury ''Oświęcim - pamiętnik więźnia.'' W lipcu 1944 została wydana ...przez nieznanych sprawców w ręce Gestapo..., a następnie uwięziona w obozie koncentracyjnym w Ravensbrück, gdzie zginęła lub zmarła prawdopodobnie 19 kwietnia 1945. Przed śmiercią napisała ''Tezy do działalności inspekcji pracy w odrodzonej Polsce''.
Na cmentarzu służewskim przy ul. Wałbrzyskiej znajduje się jej grób symboliczny (grób rodzinny). [źródło: Wikipedia, Halina_Krahelska]
