Życiorys
Będąc studentką podziemnego PIST-u, w czasie II wojny światowej, została zaprzysiężona jako żołnierz Armii Krajowej. Pod pseudonimem Wanda II służyła w grupie nr 6 kontrwywiadu Okręgu Warszawskiego przy Komendzie Głównej ZWZ AK, która zajmowała się rozpracowywaniem osób podejrzanych i ostrzeganiem sprzyjających podziemiu osób trzecich przed donosami. Uczestniczyła w powstaniu warszawskim. Zadebiutowała jako reportażystka w 1944. Była następnie jeńcem stalagu IV-B/H Zeithain.
Po wojnie studiowała historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim i Uniwersytecie Łódzkim. Uczyła się aktorstwa w studio przy Starym Teatrze w Krakowie, pod koniec lat 40. występowała w teatrach krakowskich, łódzkich i wrocławskich. Debiutowała na scenie w 1946, w prasie w 1947, w radiu w 1948, w literaturze w 1963.
Od 1958 była współautorką programu Studio 202 w Polskim Radio Wrocław; była wieloletnim współtwórcą Programu III Polskiego Radia, znana m.in. z popularnej serii skeczy Z pamiętnika młodej lekarki. Do października 2010 była także felietonistką Tygodnika Powszechnego.
Po wprowadzeniu stanu wojennego została zmuszona do odejścia z Polskiego Radia, gdy nie wyraziła skruchy przed komisją weryfikacyjną i kwestionowała kompetencje jej członków do oceny dziennikarzy.
W 1977 otrzymała nagrodę miasta Wrocławia, a w 1999 - nagrodę prezydenta Wrocławia.
W 2007 odmówiła złożenia oświadczenia lustracyjnego; w oświadczeniu przesłanym redakcjom prasowym napisała: Chcę się w ten sposób pożegnać z moimi słuchaczami, ponieważ nie podpisałam pisemka, które należało podpisać, aby udowodnić, że się nie jest wielbłądzicą.
Zmarła 17 maja 2011 we Wrocławiu wskutek rozległego wylewu.
Została pochowana na cmentarzu Świętego Ducha przy ul. Bardzkiej. [źródło: Wikipedia, Ewa_Szumańska]
