Edmund Kolanowski

Rodzina

Miał starszego brata Andrzeja, który zmarł w wieku 2 lat. Z tego powodu matka często zabierała go na cmentarz Miłostowo. Był żonaty z Zofią (od 1970), z którą miał dwie córki (urodzone w 1970 i 1972). W 1975 na wniosek żony orzeczono nieważność małżeństwa. Od 1980 żył w konkubinacie z Gabrielą, z którą miał jedną córkę. [źródło: Wikipedia, Edmund_Kolanowski]

Wykształcenie

W szkole podstawowej powtarzał klasy pierwszą, trzecią i piątą. Z uwagi na jego zachowanie lekarz skierował go do zakładu dla nerwowo i psychicznie chorych. Później kontynuował naukę w szkole zawodowej, której nie ukończył. Ostatecznie przyuczył się do zawodu elektryka. [źródło: Wikipedia, Edmund_Kolanowski]

Przestępstwa

Od 11 roku życia podglądał w szpitalu sekcje zwłok. W wieku 15 lat zaczął zaczepiać kobiety w centrum Poznania. Sąd dla nieletnich skazał go na pobyt w zakładzie poprawczym, ale wykonanie wyroku zawieszono na okres 2 lat. Podjął próbę samobójczą (wbicie noża w brzuch), został odratowany. Za pobicie w 1966 został skazany na półtora roku więzienia (wyszedł w listopadzie 1967). Od 1972 zaczął terroryzować (kopanie, bicie, szarpanie za włosy, grożenie i ranienie nożem) kobiety nad jeziorem Rusałka. Milicja dokonała jego zatrzymania, a sąd udowodnił trzy napaści i wymierzył wyrok 9 lat więzienia. Wyszedł z więzienia w 1979 roku, po odbyciu 2/3 kary.

Kolanowski przyznawał się do popełnienia morderstw:
# 27 października 1970 - morderstwa i okaleczenia Kazimiery G. (21 lat, zwłok nie znaleziono), poznanej na dworcu PKP w Poznaniu, w Baborówku,
# 16 marca 1981 - morderstwa kobiety (20 lat) w Warszawie (Wawer),
# 4 listopada 1982 - morderstwa i okaleczenia zwłok dziewczynki (11 lat) na Naramowicach.
oraz następujących przestępstw:
* profanacji zwłok zmarłej sąsiadki,
* w 1972 (w wieku 25 lat) - wykopania zwłok i profanacji,
* w lipcu 1980 - okaleczenia zwłok znajdujących się w kaplicy cmentarnej w Nowej Soli,
* 26 lutego 1982 - porwania i okaleczenia zwłok kobiety z kaplicy cmentarnej na Naramowicach,
* 29 listopada 1982 - wykopania i profanacji zwłok na Miłostowie w Poznaniu,
* 28 stycznia 1983 - wykopania i profanacji zwłok na Miłostowie.

Okaleczanie zwłok kobiet polegało na wycinaniu piersi i narządów płciowych. Wycięte narządy przyszywał do manekina używanego w celach seksualnych. Po kilku dniach części zwłok palił w piecu. [źródło: Wikipedia, Edmund_Kolanowski]

Aresztowanie, proces i wykonanie wyroku

7 maja 1983 uciekł z zasadzki zastawionej przez milicję na cmentarzu Miłostowo. Na miejscu planowanego przestępstwa zgubił kawałek papieru z napisem ''Pollena Łaskarzew''. Milicjanci w toku czynności śledczych dotarli do zakładów ''Pollena'' w Poznaniu i 16 maja 1983 aresztowali Kolanowskiego, który pracował tam jako palacz.

Podczas przesłuchań przyznawał się tylko do profanacji zwłok. Porównanie grupy krwi zamordowanej dziewczynki (B Rh-) ze śladami krwi na kurtce podejrzanego oraz zeznania dróżniczki przejazdu kolejowego na Naramowicach były obciążające. Podejrzany przyznał się po czterech miesiącach do zabicia dziewczynki.

Trafił na obserwację do szpitala psychiatrycznego. Mimo jego zapewnień, że zrozumiał swój błąd (Teraz myślę, że chyba źle zrobiłem), w szpitalu nazwał się Zimnym chirurgiem.

Na podstawie śledztwa prowadzonego przez trzy lata oskarżono go o dokonanie trzech morderstw, pięciu profanacji zwłok oraz o kradzież złotego pierścionka. Podczas procesu sądowego, który rozpoczął się 22 stycznia 1985, odwołał zeznania mówiąc, że były wymuszone. Biegli lekarze orzekli, że nie był chory psychicznie w momencie popełniania przestępstw.

Sąd Wojewódzki w Poznaniu uznał winę Edmunda Kolanowskiego i 4 czerwca 1985 skazał go na karę śmierci. Obrońca Kolanowskiego złożył apelację i wniosek o rewizję wyroku. Sąd Najwyższy podtrzymał wyrok sądu niższej instancji. Wyrok przez powieszenie wykonano 28 lipca 1986 w areszcie przy ul. Młyńskiej w Poznaniu. Była to ostatnia wykonana egzekucja w Poznaniu. Został pochowany 1 sierpnia 1986 na cmentarzu Miłostowo. [źródło: Wikipedia, Edmund_Kolanowski]

Publikacje o Kolanowskim

W 2014 roku ukazał się reportaż w postaci książkowej pt. ''Martwe ciała'', poświęcony Kolanowskiemu, autorstwa Waldemara Ciszaka i Michała Larka. [źródło: Wikipedia, Edmund_Kolanowski]

Bibliografia

#
#
#
#

{{DEFAULTSORT:Kolanowski, Edmund}}
Kategoria:Polscy seryjni mordercy
Kategoria:Straceni przez powieszenie
Kategoria:Pochowani na Cmentarzu Miłostowo w Poznaniu
Kategoria:Urodzeni w 1947
Kategoria:Zmarli w 1986 [źródło: Wikipedia, Edmund_Kolanowski]