Życiorys
Swoje dzieciństwo spędził w Łasi w leśniczówce. Ojciec był gajowym. Wacław Karłowicz dorastał w rodzinie z tradycjami patriotycznymi. Gimnazjum im. ks. Piotra Skargi ukończył w Pułtusku a seminarium duchowne w Warszawie. Święcenia kapłańskie otrzymał 31 stycznia 1932 r. z rąk Stanisława Galla. Był następnie katechetą w szkołach. Jako wikariusz przebywał w parafiach w Babicach (1932-1933), Św. Trójcy w Kobyłce (1933-1934), Wniebowzięcia NMP w Łowiczu oraz Św. Andrzeja w Warszawie-Mirowie.
Po wybuchu II wojny światowej, uczestniczył w obronie Warszawy. Był katechetą tajnego nauczania, w szkołach państwowych i na kursach zawodowych w zakładach pracy. Współpracownik Kurii Polowej AK. W jego mieszkaniu istniał punkt kontaktowy dla kurierów podziemnych, podróżujących na trasie Warszawa - Londyn.
W czasie powstania warszawskiego kapelan batalionu Gustaw-Antoni, współorganizował największy szpital powstańczy w czasie walk na Starym Mieście, w budynkach przykościelnych przy ul. Długiej 7. Później, do zakończenia wojny, przebywał w Babicach.
W 1947 r. razem z innymi kapelanami z czasów wojny był organizatorem nieformalnego związku pn. ''Księża-byli duszpasterze Polski Walczącej'', którego był przewodniczącym. W czasach PRL organizował parafię św. Wacława na warszawskim Gocławku, był też jej emerytowanym proboszczem. 29 sierpnia 1967 uzyskał przywilej noszenia rokiety i mantoletu. W 1979 wraz ze Stefanem Melakiem powołał Konspiracyjny Komitet Katyński. Był inicjatorem budowy pierwszego w Polsce pomnika ofiar zbrodni katyńskiej na warszawskich Powązkach w 1981. Do 1989 r. organizował nabożeństwa patriotyczne, odprawiane w rocznice powstań i święta narodowe. W 1995 r. z jego inicjatywy powstało Stowarzyszenie Olszynka Grochowska, zabiegające o godne zagospodarowanie terenu, na którym rozegrała się bitwa o Olszynkę Grochowską.
Został pochowany na warszawskim cmentarzu w Marysinie Wawerskim. [źródło: Wikipedia, Wacław_Karłowicz]
