Życiorys
Po ukończeniu szkoły średniej w rodzinnym Krakowie podjął w warunkach okupacji studia w Wyższej Szkole Biblijnej w Warszawie, na której wykładali profesorowie zamkniętego przez hitlerowców Wydziału Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu Warszawskiego. Po II wojnie światowej został oddelegowany na Mazury celem pracy duszpasterskiej. W 1947 został ordynowany na pastora, po czym podjął uzupełniające studia teologiczne w Instytucie Ekumenicznym w Bossey związanym ze Światową Radą Kościołów.
W 1950 uzyskał magisterium na Wydziale Teologii Ewangelickiej UW (promotorem był ks. prof. Jan Szeruda). Cztery lata później uzyskał stopień naukowy doktora na podstawie rozprawy o idei przełomu w metodyzmie, a w 1965 uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie dorobku naukowego oraz monografii Próba irenologii chrześcijańskiej. Doświadczenia praskie. Od 1972 profesor nadzwyczajny, a od 1980 zwyczajny. W 1967 został zatrudniony w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie, w której pełnił funkcję kierownika Katedry Teologii Systematycznej. Był członkiem Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego (1985-1988). Od 1958 stał na czele redakcji czasopisma Pielgrzym Polski.
Od początku laty 50. pracował jako pastor w warszawskiej parafii metodystycznej. Był zwierzchnikiem Kościoła Metodystycznego PRL jako jego superintendent naczelny (1969-1983). W latach 1975-1983 stał na czele Polskiej Rady Ekumenicznej jako jej prezes. Był delegatem na kongresy ekumeniczne i pokojowe.
Mimo, że wcześniej krytycznie ocenił wprowadzenie stanu wojennego w Polsce{{odn|Michalak|2014|s=257-258}}, później wraz z ks. bp. Januszem Narzyńskim w imieniu Polskiej Rady Ekumenicznej, wyraził poparcie dla władz wojskowych{{odn|Michalak|2014|s=358}}. W latach 80. Służba Bezpieczeństwa usiłowała zwerbować go na tajnego współpracownika. Działania te zakończyły się niepowodzeniem. Pomimo tego w latach 1986-1989 zasiadał w Radzie Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa, co odczytywane jest jako wyraz sprzyjania władzy komunistycznej{{odn|Michalak|2014|s=257-258}}. [źródło: Wikipedia, Witold_Benedyktowicz]
