Życiorys
Niesłychanie utalentowany muzycznie chłopiec, syn ziemianina Johanna Gottfrieda i Johanny z Bachów, pobierał od 6 roku życia lekcje muzyki i gry na organach u kantora w Annabergu K.B. Geißlera oraz teorii muzyki i kompozycji u mistrzów Schneidera i Pohlenza w Lipsku. Polecony przez nich Józefowi Elsnerowi udał się w roku 1827 do Warszawy, by ukończyć studia muzyczne u tego mistrza i pozostał przez resztę życia w Polsce, działając jako pedagog muzyczny, uważany poza tym za najlepszego organistę stolicy. W latach do roku 1830 był nauczycielem ośmioletniego wówczas Stanisława Moniuszki i zaliczał się do grona bliskich przyjaciół Chopina, który obdarzył go swym portretem z dedykacją. W roku 1831 Freyer wstąpił jako kontrabasista do orkiestry stołecznego Teatru Wielkiego, ale wkrótce ze względu na słabe zdrowie wystąpił z niej i poświęcił się wyłącznie grze na organach. W roku 1834 odbył tournée artystyczne po Niemczech, odwiedzając m.in. Wrocław, Berlin, Hamburg i miasta w rodzinnej Saksonii i zdobywając wysokie uznanie publiczności, krytyków oraz koryfeuszy świata muzyki, takich jak Felix Mendelssohn-Bartholdy i Ludwig Spohr.
Po powrocie do Warszawy Freyer przejął w roku 1837 stanowisko organisty przy stołecznej parafii ewangelickiej pw. św. Trójcy. Założył tam szkołę muzyczną, gdzie uboższych uczniów kształcił nieodpłatnie, i chór parafialny na wysokim poziomie. Swą prywatną szkołę muzyczną prowadził przez 30 lat - po zamknięciu przez władze carskie wyższych uczelni warszawskich po powstaniu listopadowym, w tym Szkoły Głównej Muzyki, była jedyną szkołą tego rodzaju w stolicy. Po otwarciu w 1861 Instytutu Muzycznego Freyer zlikwidował swą szkołę i wstąpił do grona pedagogów nowej uczelni jako profesor gry i teorii organowej, nadal dbając o interesy niezamożnych uczniów. Wydał w tych latach ''Praktyczną Szkołę na Organy'', przez wiele lat obowiązkowy podręcznik w Instytucie Muzycznym. W roku 1871 znalazł się wraz z krewnym Antonim Freyerem w gronie założycieli Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego.
Karol August Freyer był także cenionym kompozytorem, którego dzieła do dziś są wykonywane. Komponował preludia, fantazje i wariacje koncertowe, msze, chorały, z których ''Salve Regina'' należał do żelaznego repertuaru większości okazalszych pogrzebów XIX wieku, ale także muzykę lekką, m.in. różne tańce.
Freyer ożenił się 21 kwietnia 1838 roku z Dorotą z Rothów ''1:o voto'' Einert, matką kompozytora Teodora Einerta, wdową po poprzedniku Freyera na stanowisku organisty w kościele św. Trójcy, Karola Fryderyka Einerta, i miał z nią córkę. W roku 1879, a więc po 52 latach pracy, przeszedł na emeryturę i wyprowadził się do córki, zamieszkałej w Pilicy k. Grójca, gdzie został w 1883 pochowany na miejscowym cmentarzu ewangelickim. W związku z planowaną likwidacją cmentarza w roku 1976 prochy i nagrobek muzyka przeniesiono na warszawski cmentarz ewangelicki. Na nagrobku podana jest błędna data urodzenia - 1803. [źródło: Wikipedia, Karol_August_Freyer]
