Jan Jakub Gay (ur. 29 listopada 1801 w Kamionie albo 1 grudnia 1803 w Warszawie, zm. 2 października 1849 w Warszawie), polski architekt, reprezentant historyzmu, dziad Henryka Juliana.

Po ukończeniu nauki w Korpusie Kadetów w Kaliszu, w latach 1822-1825 służył w wojsku Królestwa Polskiego. Z polecenia Ministerstwa Skarbu wyjechał w 1830 na studia do Anglii, Holandii, Francji i Niemiec. Po powrocie do Polski zasłynął jako pierwszy w Warszawie architekt stosujący ozdoby architektoniczne z lanego żelaza i blachę cynkowaną do krycia dachów - jego kamienica i pałac przy ul. Grzybowskiej 19 była pionierskim wykorzystaniem elementów żelaznych, o 10 lat starsza niż słynna kamienica przy Krakowskim Przedmieściu 17 projektu Franciszka Marii Lanciego.

Był członkiem Instytutu Królewskiego Architektury w Londynie oraz Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Sankt Petersburgu.

Żonaty z Anną z Heurichów miał z nią pięcioro dzieci. Zmarł we własnym domu w 1849 roku. Wśród osieroconych dzieci był siedmioletni Stanisław Gay, który 19 lutego 1863 w oddziale Ludwika Mierosławskiego zginął w bitwie pod Krzywosądzą na Kujawach.

Jakub Gay był luteraninem, pochowany został na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie. [źródło: Wikipedia, Jakub_Gay]