Andrzej Hausbrandt

Życiorys

Syn Jana Teodora (inżyniera leśnika, zamordowanego w Katyniu) i Stanisławy z domu Berka.
Uczeń Gimnazjum i Liceum im. Mikołaja Reja w Warszawie, okupację niemiecką przeżył w Warszawie. Był uczestnikiem tajnych kompletów, zdał maturę i rozpoczął studia prawnicze na tajnym Uniwersytecie Warszawskim.

W 1944 został żołnierzem Armii Krajowej, brał udział w Powstaniu Warszawskim (Obwód Żywiciel, Zgrupowanie Żbik).

Po powstaniu mieszkał pod Częstochową. W sierpniu 1945 powrócił do Warszawy. W 1949 ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim i uzyskał tytuł magistra. Trzy lata (1949-1953) był członkiem Stronnictwa Demokratycznego, z którego wystąpił w 1953.

Represjonowany przez Urząd Bezpieczeństwa, spędził rok w więzieniu (rehabilitowany w 1956).

Od 1960 członek Międzynarodowego Instytutu Teatralnego, od 1968 należał do Towarzystwa Kultury Teatralnej, od 1971 do Association Internationale des Critiques de Théâtre i Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (które w 1976 przyznało mu Nagrodę Klubu Krytyki Teatralnej). Od 1979 do 1983 należał do ZLP, a od 1989 do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Wieloletni członek władz Stowarzyszenia Autorów ZAiKS.
W 1985 przeszedł na emeryturę.

Jego pierwsze małżeństwo (zawarte w 1946 z Ludmiłą Goetzen - biologiem, a potem profesorem botaniki) zakończyło się rozwodem. W 1966 wziął ślub z Ireną Bołtuć, tłumaczką i krytykiem teatralnym.
W 1995 wystąpił (z Andrzejem Łapickim i Zofią Kucówną) w filmie dokumentalnym Krystyny Piasecznej: "Zofia Kucówna. Portret na 40-lecie twórczości".

Zmarł 24 marca 2004 w Warszawie. Pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim przy ul.Młynarskiej. [źródło: Wikipedia, Andrzej_Hausbrandt]

Praca

Na początku 1945 podjął pracę w Starostwie Powiatowym w Częstochowie (w Referacie Kultury i Sztuki). Po przyjeździe do Warszawy został zatrudniony w Ministerstwie Kultury i Sztuki, a potem jako wicedyrektor Biura ZG Związku Zawodowego Muzyków RP, w latach 1947-1950 był wicedyrektorem ZAiKS-u. W 1954 (po zwolnieniu z więzienia), pracował w zespole adwokackim. W 1955 był dyrektorem administracyjnym SPATiF-u.

Od 1959 redaktor naczelny (do 1971) założonego przez siebie miesięcznika ''Le Théâtre en Pologne'' (''The Theatre in Poland'') wydawanego przez Polski Ośrodek ITI (Międzynarodowy Instytut Teatralny). W 1959 był zastępcą dyrektora warszawskiego Teatru Komedia. W 1961 przeszedł do Teatru Ateneum i do 1969 był jego kierownikiem literackim. W latach 1976 - 1977 konsultant literacki lubelskiego Teatru im. Juliusza Osterwy. W latach 1977 - 1980 prowadził wykłady w Zakładzie Teatrologii Instytutu Filologii
Polskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1978 do stanu wojennego również współtwórca i współredaktor (z Temidą Stankiewicz-Podhorecką) "BISZ"-u, przeznaczonego właściwie dla teatrów biuletynu SPATiF-u i ZASP-u .

Emerytura w 1984 nie oznaczała dla niego rezygnacji z wykonywania ulubionej pracy: zaczął pisać dla krakowskiego ''"Zdania"'', w 1992-1993 był recenzentem teatralnym dziennika ''"Nowy Świat"'', a od 1992 datuje się jego współpraca z Radiem Wolna Europa, gdzie Redakcja Polska nadawała jego felietony teatralne. W latach 1992-1994 współpracował jako recenzent z Programem III Polskiego Radia, a od października 1994 aż do śmierci współpracował z Polskim Radiem Bis, omawiając najnowsze przedstawienia w nadawanej w latach 1994-2003 audycji "Scennik Współczesny". [źródło: Wikipedia, Andrzej_Hausbrandt]

Twórczość

Działalność dziennikarską Andrzej Hausbrandt rozpoczął już w 1945 nawiązując współpracę z ''"Częstochowskim Głosem Narodu"''. W latach 1950 - 1952 był dziennikarzem Ilustrowanego Kuriera Polskiego (Bydgoszcz) i ''"Kuriera Codziennego"'' (Warszawa). Wiele lat redagował ''"Le Théâtre en Pologne'' (''The Theatre in Poland"''), ale i w tym czasie i później jego recenzje (i inne formy działalności dziennikarskiej) zamieszczały też: "Teatr", ''"Polityka"'', ''"Dialog"'', ''"Kultura i Ty"'', ''"Życie Literackie"'', ''"Widnokręgi"'', ''"Express Wieczorny"'', ''"Odra"'', ''"Kultura"'', ''"Zdanie"'', ''"Nowy Świat"''.

Był Andrzej Hausbrandt autorem rozpraw na temat teatru (publikowanych m.in. w wymienionych czasopismach oraz książkach zbiorowych), ale także dwóch komedii (napisanych w I połowie lat 60.), adaptacji teatralnych i telewizyjnych (m.in. Dostojewskiego, Struga, czy Boccaccia) oraz scenariusza monodramu. [źródło: Wikipedia, Andrzej_Hausbrandt]