Życiorys
Urodził się 9 listopada 1907 w Warszawie. W 1927 ukończył studia na Oddziale Dramatycznym przy Konserwatorium Muzycznym w Warszawie. Na scenie zadebiutował 8 stycznia 1929 rolą Adolfa we ''Włamaniu'' Adama Grzymały-Siedleckiego w reż. Stanisława Stanisławskiego na deskach Teatru Polskiego w Warszawie.
Do wybuchu II wojny światowej występował w teatrach Bydgoszczy i Wilna oraz na scenach warszawskich - Teatru Narodowego i Teatru Polskiego. Podczas okupacji pracował jako barman. Po zastrzeleniu Igo Syma w marcu 1941 został osadzony na Pawiaku. Był żołnierzem Armii Krajowej, walczył w powstaniu warszawskim, po którego upadku trafił do szpitalnego obozu jenieckiego Zeithain.
Po wojnie aktor teatrów warszawskich: Polskiego (1946-1958), a następnie Narodowego (1958-1966) i Dramatycznego (1966-1988). Zajmował się także reżyserią radiową. Od 1979 zasłużony członek ZASP.
Występował również w Teatrze Telewizji, m.in. w spektaklach: ''Makbet'' Williama Szekspira w reż. Maryny Broniewskiej (1959), ''Proces Joanny Darc w Rouen w roku 1431'' Anny Seghers w reż. Konrada Swinarskiego (1960), ''Choucas'' Zofii Nałkowskiej w reż. Andrzeja Szafiańskiego (1961), ''Wujaszek Wania'' Antona Czechowa w reż. Andrzeja Szafiańskiego (1962), ''Cyd'' Pierrea Corneillea w reż. Ludwika René (1963), ''Kordian'' Juliusza Słowackiego w reż. Jerzego Antczaka (1963) oraz w ''Weselu'' Stanisława Wyspiańskiego w reż. Adama Hanuszkiewicza jako dziennikarz (1963), w ''Ostatniej broni führera'' z cyklu ''Stawka większa niż życie'' Andrzeja Szypulskiego i Zbigniewa Safjana w reż. Andrzeja Konica jako profesor Matthias (1965) i ''Oszukanej'' Thomasa Manna w reż. Ludwika René jako doktor Knepperges (1966), a także w przedstawieniach: ''Dziewczęta z Nowolipek'' Poli Gojawiczyńskiej w reż. Stanisława Wohla jako profesor (1970), ''Pan Tadeusz'' Adama Mickiewicza w reż. Adama Hanuszkiewicza jako Jankiel (1970), ''Akcja V'' Jerzego Janickiego w reż. Andrzeja Zakrzewskiego jako Schokora (1973) i w ''Poczdamie'' Ryszarda Frelka i Włodzimierza T. Kowalskiego w reż. Romana Wionczka jako Bolesław Bierut (1972).
Najbardziej znany jako ksiądz Komodziński w ''Nocach i dniach ''Marii Dąbrowskiej w reż. Jerzego Antczaka. Jego ostatnią rolą teatralną był Konrad w ''Dziadach-Improwizacjach'' w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego w warszawskim Teatrze Studio.
Zmarł 23 lutego 1988 w Warszawie i został pochowany w XIX-wiecznym grobie rodzinnym na cmentarzu ewangelicko-augsburskim przy ulicy Młynarskiej. [źródło: Wikipedia, Mieczysław_Milecki]