Życiorys
Jan Rosen już w dzieciństwie pobierał lekcje rysunku - w Dreźnie u Henryka Redlicha i w Warszawie u Franciszka Kostrzewskiego. Później studiował w Monachium - w Akademii Sztuk Pięknych (na początku listopada 1872 r. zgłosił się do Antikenklasse) i w prywatnej pracowni Józefa Brandta - a także w Paryżu w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych u Isidora Pilsa i Jean-Léon Gérômea. Długo przebywał poza krajem; podróżował po Europie, mieszkał w Monachium, Paryżu i w Lozannie. W roku 1891 został nadwornym malarzem dworu petersburskiego. Powrócił do Polski w roku 1921.
Malował przede wszystkim obrazy o tematyce wojskowej, sceny batalistyczne z czasów napoleońskich i powstania listopadowego oraz obrazy rodzajowe z ulubionym motywem jeźdźców i koni.
Został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1924), Złotym Krzyżem Zasługi francuską Legią Honorową i innymi.
Pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie.
Był mężem Wandy Hantke (ur. 1865, córki Bernarda Ludwika Hantke), z którą miał syna Jana Henryka - malarza i autora fresków w katedrze ormiańskiej we Lwowie. [źródło: Wikipedia, Jan_Rosen]
