Adolf Wilhelm Schimmelpfennig

Życiorys

Adolf Schimmelpfennig urodził się w 1834 roku w Płocku w luterańskiej rodzinie o holenderskich korzeniach Schimmelpenninck van der Oye. Jego ojciec, Jan Wilhelm był nadrachmistrzem w wydziale skarbowym Komisji Województwa Płockiego. Matką była Karolina z Bironów. Swoją edukację rozpoczął w płockim gimnazjum klasycznym, po którego ukończeniu kontynuował naukę w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Po studiach rozpoczął pracę jako aplikant budowniczy Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych, gdzie pracował pod kierunkiem Władysława Marconiego. Po pewnym czasie rozpoczął również praktykę prywatną. Po zrealizowaniu pierwszych zleceń (szczególnie projekt pałacu w Krasnem) za zarobione w ten sposób pieniądze pojechał na krótkie studia do Włoch. Po powrocie złożył w dniu 2 lipca 1861 roku egzamin przed Radą Budowniczą i otrzymał patent wolno praktykującego budowniczego II klasy.

Adolf Schimmelpfennig - wraz z Edwardem Cichockim, Janem K. Heurichem i Zygmuntem Kiślańskim - wygrał w 1864 roku konkurs na projekt odbudowy spalonego w powstaniu styczniowym warszawskiego ratusza (Pałac Jabłonowskich) na Placu Teatralnym. Miał to być wielki, neogotycki kompleks, zajmujący prawie całą północną pierzeję placu. Ingerencje wojskowych władz rosyjskich uniemożliwiły realizację tego projektu. [źródło: Wikipedia, Adolf_Schimmelpfennig]

Rodzina

W 1860 roku - realizując zlecenie przebudowy dworu Eugeniusza Rykowskiego (zm. 1861) w Krzynowłodze Wielkiej - poznał żonę właściciela, Walerię z Klickich (1833-1880), córkę bratanka generała Stanisława Klickiego. Po śmierci jej męża zamieszkali razem w Warszawie przy ul. Smolnej 7. Około roku 1865 Adolf Schimmelpfennig dokonał potajemnej (niezgłoszonej we własnej parafii) konwersji, po czym w 1865 roku wziął ślub w obrządku rzymskokatolickim. Wraz z żoną wychował troje dzieci z jej pierwszego małżeństwa: Paulinę, zamężną Dębską (1858-1923), prababkę Ewy Nowackiej, Kazimierę, zamężną Kłoczowską (1859-1929), babkę Jerzego Kłoczowskiego oraz Stanisława (1860-1928), męża Bronisławy z Żórawskich, córki Juliusza Żórawskiego.

Po małżeństwie z Walerią osiadł w Krzynowłodze Wielkiej i projektował głównie kościoły i dwory w okolicy, choć wiele z jego projektów było realizowanych aż do końca XIX wieku.

Pochowany został w grobie rodzinnym Rykowskich na Starych Powązkach w kw. 78.

Brak informacji o zmianie wyznania stał się powodem pomyłki Eugeniusza Szulca, autora książki Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie, który - mimo nieodnalezienia śladów pochówku - uznał Adolfa Schimmelpfenniga za spoczywającego gdzieś w tej nekropolii. Błąd ten został powielony w Polskim Słowniku Biograficznym. [źródło: Wikipedia, Adolf_Schimmelpfennig]

Działalność społeczna i publicystyczna

Schimmelpfennig był w latach 1875-1878 członkiem Komitetu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych (TZSP) i kasjerem jego zarządu w 1875 i 1876 roku.

Brał udział w wielu konkursach architektonicznych, wystawiając swoje prace m.in. w TZSP w latach 1871-1873 i dwukrotnie uzyskując jego nagrody: w 1872 roku za projekt Domu Zabawy Publicznej i w 1873 roku za projekt kościoła. Później był również sędzią w konkursach architektonicznych.

Publikował artykuły fachowe i recenzje projektów innych architektów (m.in. Stefana Szyllera i Józefa Dziekońskiego) w Przeglądzie Technicznym i Gazecie Przemysłowo-Rzemieślniczej. [źródło: Wikipedia, Adolf_Schimmelpfennig]