Karol Wajs

Życiorys

Ukończył Gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie w 1942 r., następnie podjął naukę w na Wydz. Elektrotechnicznym Państwowej Wyższej Szkoły Technicznej w Warszawie pracując jednocześnie w Wytwórni Silników Elektrycznych Škoda. Brał czynny udział w Powstaniu Warszawskim, po którym znalazł się w Stalagu XVIIIC w Markt Pongau k. Salzburga. Po zwolnieniu z obozu i przejściu do Szwajcarii został wcielony do II Dywizji Strzelców Pieszych pod dowództwem gen. Prugar-Ketlinga. W 1945 r. znalazł się we Francji, gdzie przez rok studiował matematykę na Uniwersytecie w Lille. W 1946 r. powrócił do kraju i podjął studia na Wydz. Elektrycznym Politechniki Warszawskiej, które ukończył w 1951 r. W 1948 r. rozpoczął pracę w Biurze Projektowania Urządzeń Elektrycznych (BPUE) w Warszawie, które w 1955 r. stało się Zakładem Konstrukcji Urządzeń i Maszyn Elektrycznych Instytutu Elektrotechniki (IEl). Z Instytutem Elektrotechniki był związany do końca życia. Pochowany na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie. [źródło: Wikipedia, Karol_Wajs]

Twórczość

Opublikował ponad 350 artykułów i prac naukowych, był autorem ponad 1000 omówień i streszczeń artykułów z czasopism zagranicznych zamieszczanych zwykle w ''Przeglądzie Elektrotechnicznym'' i ''Wiadomościach Elektrotechnicznych''. Zajmował się zagadnieniami automatyki napędu elektrycznego, a w ostatnim okresie życia problematyką energetyki odnawialnej (elektrownie wiatrowe). Pisywał także artykuły dotyczące zagadnień ogólnych (m.in. historii techniki, problematyki związanej z etyką środowisk naukowych, ochrony środowiska naturalnego). Ważniejsze prace:

* ''Badania wybranych zagadnień syntezy układu Leonarda'' (praca doktorska)
* ''Zakłócenia w układach napędowych'', PWN, Warszawa 1969 (rozprawa habilitacyjna)
* ''Metody identyfikacji układów napędowych'', PWN, Warszawa 1970
* ''Linie pierwiastkowe w automatyce. Problemy i zastosowania'', WNT, Warszawa 1973 [źródło: Wikipedia, Karol_Wajs]