Życiorys
Był synem Kazimierza Zawodzińskiego i Stefanii z Junosza-Piotrowskich. Po ukończeniu w 1908 warszawskiego gimnazjum gen. Pawła Chrzanowskiego studiował filologię rzymską na Uniwersytecie w Petersburgu, naukę ukończył w 1913. W 1914 wstąpił do Legionów Polskich, po aresztowaniu był internowany w obozie w Szczypiornie.
Od 1918 do 1932 był rotmistrzem Wojska Polskiego, równolegle od 1921 był wziętym krytykiem literackim, który swoje felietony ogłaszał drukiem w Przeglądzie Warszawskim używając pseudonimu ''Karol de Johne''. Na łamach tego czasopisma publikował również wiersze, które ukazały się również w zbiorze Descour. Współpracował również ze Słowem Wileńskim, Narodem, Banderą Polską, Głosem Robotniczym, Wiadomościami Literackimi i Przeglądem Współczesnym. Od 1933 przez rok wykładał literaturę słowiańską na Uniwersytecie w Brukseli.
Za swoją twórczość 5 listopada 1938 otrzymał Złoty Wawrzyn Akademicki Polskiej Akademii Literatury. W 1946 został wykładowcą historii literatury słowiańskiej na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika, publikował w Arkonie. Ponadto Karol Wiktor Zawodziński zajmował się wersologią, dzieło pt. ''Zarys wersyfikacji polskiej'' ukazało się w dwóch tomach (pierwszy w 1936, drugi w 1952). Poruszał również tematykę żeglarstwa i martynistyki używając pseudonimu Jachtsmen.
Za udział w Legionach Polskich i służbę wojskową Karol Wiktor Zawodziński został uhonorowany następującymi odznaczeniami:
* Krzyż Niepodległości;
* Krzyż Walecznych;
* Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921;
* Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.
*Wawrzyn Akademicki [źródło: Wikipedia, Karol_Wiktor_Zawodziński]
