Honoriusz Kowalczyk

Edukacja

W 1952 wstąpił do nowicjatu Dominikanów w Poznaniu, przyjmując imię zakonne Honoriusz. W latach 1955-1962 studiował w krakowskim Kolegium Filozoficzno-Teologicznym Dominikanów. W 1961 otrzymał święcenia kapłańskie. Od 1962 był wychowawcą młodych braci w Poznaniu, pełnił też funkcję promotora do spraw powołań, jednocześnie studiował na wydziale teologicznym KUL i specjalizował się w teologii mistycznej w Prymasowskim Instytucie Życia Wewnętrznego. W 1967 obronił pracę magisterską. W latach 1970-1971 przebywał we Francji oraz w Rzymie. [źródło: Wikipedia, Honoriusz_Kowalczyk]

Duszpasterstwo

W maju 1971 wrócił do Poznania. W roku szkolnym 1972/73 pracował jako katecheta w Tarnobrzegu, następnie został duszpasterzem młodzieży szkół średnich w Krakowie (1973/74). W 1974 wrócił do Poznania, by objąć funkcję głównego duszpasterza akademickiego w kościele dominikanów. W 1978 zainicjował wydawanie ''Przystani'', pisma wspólnoty duszpasterskiej dominikanów, wychodzącego w drugim obiegu. W 1981 był duszpasterzem młodzieży, biorącej udział strajkach przeciw komunistycznej dyktaturze. [źródło: Wikipedia, Honoriusz_Kowalczyk]

Stan wojenny

W okresie stanu wojennego organizował pomoc dla rodzin internowanych opozycjonistów, represjonowanych przez komunistyczny reżim, odprawiał msze święte za Ojczyznę, stając się nieformalnie duszpasterzem Solidarności i opozycji. Jego działalność zwróciła uwagę funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa. Był poddawany ostentacyjnej obserwacji, otrzymywał telefony z pogróżkami. [źródło: Wikipedia, Honoriusz_Kowalczyk]

Wypadek i śmierć

17 kwietnia 1983 prowadząc samochód został ciężko ranny w Wydartowie koło Mogilna. Zmarł po kilku tygodniach w szpitalu w Poznaniu. Pogrzeb o. Honoriusza w dniu 12 maja 1983 stał się wielką manifestacją patriotyczną ludności Poznania.

Okoliczności wypadku nie zostały do dziś wyjaśnione. Jak wykazał raport Jana Rokity w pierwszym dochodzeniu popełniono liczne nieprawidłowości. Sprawy nie wyjaśniły również kolejne śledztwa, prowadzone przez Prokuraturę Wojewódzką w Bydgoszczy (1991-1993) oraz poznański oddział IPN (2001-2002). [źródło: Wikipedia, Honoriusz_Kowalczyk]

Pamięć

W stolicy Wielkopolski działa fundacja jego imienia, której celem jest wspieranie misji zakonu dominikanów oraz prowadzenie działalności charytatywnej, wychowawczej i edukacyjnej w duchu dominikańskiego posłannictwa. W 2006 Fundacja przygotowała wystawę pt. ''Jak żyć prawdą. O. Honoriusz Kowalczyk 1935-1983'', pomyślaną jako szczególna forma edukacji, promującej wzorce osobowe oparte na bezinteresownej służbie Bogu, ludziom i ojczyźnie. Wystawiana była w stronach rodzinnych o. Honoriusza: w Muzeum Ziemi Zawkrzeńskiej w Mławie, a jej otwarcie połączone było z sesją poświęconą O. Honoriuszowi i przez dwa miesiące w Muzeum Historycznym w Przasnyszu. 31 sierpnia 2006 o. Honoriusz odznaczony został pośmiertnie przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Wiele pamiątek po o. Honoriuszu przechowuje jego rodzony brat Kazimierz Kowalczyk, mieszkający w Mławie. Osobie poznańskiego dominikanina poświęcona została książka ''Dusz Pasterz Ojciec Honoriusz Stanisław Kowalczyk OP (1935-1983)'', wydana pod redakcją Stanisławy Borowczyk w Poznaniu w 2000.

Plik:Honoriusz Kowalczyk grób.jpg| Grób o. Honoriusza na cmentarzu parafialnym w Poznaniu
Plik:Kowalczyk Mon. Poznan.JPG|Głaz Honoriusza Kowalczyka
[źródło: Wikipedia, Honoriusz_Kowalczyk]