Życiorys
Była córką Jana Rogozińskiego, wolsztyńskiego kupca, oraz Heleny z Waszkowiaków, wdowy po Karolu Kużdowiczu, który zginął podczas wojny w 1914 r. Miała dwóch przyrodnich braci: Alfonsa Kużdowicza, profesora genetyki roślin, oraz Czesława Kużdowicza, rolnika i pracownika Instytutu Fizjologii i Żywienia Zwierząt PAN w Jabłonnie. Miała ponadto dwie rodzone siostry, starszą Annę i młodszą Marylę.
W rodzinnym mieście ukończyła szkołę powszechną i gimnazjum o profilu matematyczno-fizycznym. W czasie II wojny światowej, jako nastolatka, pracowała fizycznie w wolsztyńskiej Holzbau Werke. Po zakończeniu wojny ukończyła liceum i, po nieudanym egzaminie na Uniwersytet Poznański, w 1948 roku została przyjęta na Wydział Biologii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.
W 1952 roku uzyskała tytuł magistra filozofii w zakresie botaniki, na podstawie pracy magisterskiej ''O zawiązywaniu się nasion u tataraku'', napisanej pod kierunkiem profesora Jana Zabłockiego. Rozpoczęła pracę w Zakładzie Fizjologii Roślin Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, kierowanym przez profesora Jerzego Czosnowskiego. W 1957 roku była stypendystką w pracowni kultur tkankowych profesora Rogera Gauthereta w Paryżu. Rok później uzyskała stopień doktora, na podstawie rozprawy ''Analiza wpływu substancji rakotwórczych na strukturę i biochemizm tkanek roślinnych hodowanych in vitro''. W 1960 roku wyjechała na roczny staż do Instytutu Botanicznego na University of Texas w Austin. Jako przybysz zza żelaznej kurtyny i pierwsza polska stażystka, wzbudziła niejaką sensację. W 1961 roku rozpoczęła staż w Instytucie Botanicznym na University of Wisconsin w Madison, w pracowni profesora Folke K. Skooga, gdzie zaproponowano jej trzyletni etat naukowy (1961-1964).
Po powrocie do Polski, z powodu samowolnego przedłużenia pobytu w Stanach Zjednoczonych, nie przywrócono jej do pracy na Uniwersytecie w Poznaniu. Od 1965 roku pracowała w Instytucie Dendrologii PAN w Kórniku, gdzie zorganizowała pracownię kultur ''in vitro'' roślin drzewiastych i trzy lata później uzyskała stopień doktora habilitowanego, na podstawie rozprawy ''Badania nad naturalnymi cytokininami''. W 1969 roku rozpoczęła pracę jako kierownik powstającego Zakładu Fizjologii Roślin w bydgoskiej filii poznańskiej Wyższej Szkoły Rolniczej, od następnego roku na stanowisku docenta. W 1974 roku Zakład został włączony w struktury Akademii Techniczno-Rolniczej w Bydgoszczy, zaś Janina Rogozińska objęła Katedrę Fizjologii Roślin Wydziału Rolniczego. W 1981 roku otrzymała tytuł profesora zwyczajnego.
W 1996 roku przeszła na emeryturę. Zmarła 11 sierpnia 2007 roku. [źródło: Wikipedia, Janina_Rogozińska]