Życiorys
Syn Jana (sędziego) i Zofii z Myszkowskich. Po ukończeniu gimnazjum w Nowym Sączu, rozpoczął studia w zakresie nauk przyrodniczych na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego pod kierunkiem Antoniego Wierzejskiego i Henryka Hoyera. Został nauczycielem gimnazjum św. Anny w Krakowie, jednocześnie od 1909 był asystentem Wierzejskiego.
W październiku 1919 habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim z zakresu zoologii, a 4 listopada 1919 został mianowany na profesora nadzwyczajnego.
Od 1919 do 1939 roku i w latach 1945-1947 był kierownikiem Katedry Zoologii i Entomologii, która powstała w 1919 roku jako jedna z pierwszych sześciu katedr na sekcji leśnej Wydziału Rolniczo-Leśnego Wszechnicy Piastowskiej w Poznaniu.
Prekursor metody biologicznego zwalczania owadów szkodników (głównie leśnych). Został uznany za światowy autorytet w dziedzinie pasożytniczych owadów.
Wspólnie z żoną Zofią prowadził liczne pionierskie prace nad biologią i zwalczaniem owadów szkodliwych m.in. sówki choinówki, borecznika, barczatki sosnówki, brudnicy mniszki, korników za pośrednictwem pasożytów owadzich z rodzin Ichneumonidae, Tachinidae, Chalcididae i Braconidae. Zajmował się także zoogeografią Pienin, fizjologią owadów oraz pszczelarstwem.
W 1921 r. został mianowany profesorem zwyczajnym. W latach 1920-1921 sprawował funkcję dziekana.
W latach 1925-1926 był rektorem Uniwersytetu Poznańskiego.
Mimo, że jego kadencja przypadła na trudny okres kryzysu ekonomicznego państwa, zdołał pokonywać trudności finansowe uczelni. [źródło: Wikipedia, Ludwik_Sitowski]
