Życiorys
Od 1915 był ochotnikiem w armii rosyjskiej. Od lipca 1917 był oficerem I Korpusu Polskiego w Rosji, a od stycznia 1918 - III Korpusu. Po rozbrojeniu przez Austriaków skierował się na północ, do oddziałów polskich, ale po drodze trzykrotnie aresztowali go bolszewicy. Skazany na śmierć uciekł z konwoju. Od lipca 1918 służył w Archangielsku, w oddziałach Murmańczyków, a następnie przeszedł do Błękitnej Armii gen. Hallera. Zmarł w zakopiańskim hospicjum na gruźlicę. Został pochowany na Nowym Cmentarzu w Zakopanem[opr. Jędrzej Dydo, ''Wstań Polsko moja. Antologia poezji i piosenki z okresu I wojny światowej'', Krzyż Nowohucki, Kraków, 1981, s.74].
Odznaczony Orderem Virtuti Militari nr 6941. [źródło: Wikipedia, Eugeniusz_Małaczewski]