Leon Gomolicki

Życiorys

Lata przedwojenne

Urodzony w Petersburgu, w młodości (lata 1915-24) mieszkał na Wołyniu, a od 1931 w Warszawie, gdzie studiował w Wyższej Szkole Zdobniczej, a także działał w środowisku rosyjskiej emigracji. W pierwszym okresie tworzył w języku rosyjskim. Publikował od 1921 roku. Tomiki poezji z tego okresu: ' (Warszawa 1921), ' (Warszawa 1932), ''. '' (Tallinn 1936), ' (Warszawa 1938). Jego poezje wysoko cenił m.in. Julian Tuwim, który część z nich przetłumaczył na język polski. Inne utwory Gomolickiego w języku rosyjskim: '' . '' (Preszów 1928), ' (o emigracyjnej poezji rosyjskiej, Paryż 1939), poemat ' (Warszawa 1934) oraz '' '' (Tallinn 1936). Ballada '' '' (Warszawa 1937).

W 1931 roku otrzymał I nagrodę w konkursie literackim organizowanym przez Związek Pisarzy i Dziennikarzy Rosyjskich w Polsce za zbiór opowiadań '' '' (publikowane w piśmie ""). Współpracował z licznymi gazetami i czasopismami emigracyjnymi ("", " ", "", "", "" i innych, w tym również polskich). Jego poezje publikowane były w antologiach poezji rosyjskiej w Polsce ('' '', ''e '') oraz w almanachach (', '' '', ').

Po wojnie

Od 1945 mieszkał w Łodzi. Od 1946 roku należał do PPR, a od 1948 - do PZPR. W latach 1948-1962 wykładał na Uniwersytecie Łódzkim, w Wyższej Szkole Aktorskiej w Łodzi w latach 1951-1952 i UW w latach 1949-1950. Był także długoletnim redaktorem w Wydawnictwie Łódzkim. W 1957 roku zadebiutował jako poeta w języku polskim tomikiem pt. ''Czas spopielały''. Później tworzył wyłącznie prozę, m.in. powieści z elementami autobiograficznymi (''Ucieczka'', 1959; ''Uprowadzenie Baucis'', 1960; ''Owoc z grynszpanem'', 1965 i in.). [źródło: Wikipedia, Leon_Gomolicki]

Miejsce pochówku

Jest pochowany na Cmentarzu Komunalnym na Dołach w Łodzi (kwatera X, rząd 24, grób 17). [źródło: Wikipedia, Leon_Gomolicki]

Twórczość

W jego twórczości literackiej można spotkać wątki autobiograficzne, połączone z refleksją psychologiczno-moralną i historiozoficzną, nieraz bliską katastroficznej wizji kultury i cywilizacji. Jego proza ma nieraz symboliczno-metaforyczny charakter poprzez odwołania do kultury antycznej, biblijnej, dalekowschodniej i słowiańskiej. Pisarz posługiwał się także takimi środkami stylistycznymi jak komentarz autotematyczny, inwersja czasowa, monolog wewnętrzny czy pastisz.

Szkice literackie

* '' . '' (''Podstawy rosyjskiej kultury. Dostojewski i Tołstoj''), 1928;
* ' (''Arion: o emigracyjnej poezji rosyjskiej''), 1939;
* ''Dziennik pobytu Adama Mickiewicza w Rosji 1824-1829'', 1949;
* ''Aleksander Puszkin'', 1949;
* ''Mickiewicz wśród Rosjan'', 1950;
* ''Aleksander Puszkin'', 1953;
* ''Wielki realista Aleksander Puszkin'', 1954;
* ''Przygoda archiwalna'', 1976;
* ''Autobiogram'', 1989.

Poezja

* ' (''Miniatury''), 1921;
* ' (''Oddech''), 1932;
* ' (''Warszawa''), 1934;
* ''. '' (''Ogród. Dom''), 1936;
* '' ''(''Poemat emigracyjny''), 1936;
* [http://www.russianresources.lt/archive/Gomol/Gomol_11.html ] (''Oda do śmierci''), 1937;
* ' (''Alegorie'') 1938,
* ''Czas spopielały'', 1957.

Proza

Opowiadania

* '' '' (''Noc spotkania'', opublikowane w piśmie ""), 1931;
* ''Wieczory nad Łódką'', 1959;
* ''Róża i Walkiria czyli w dorzeczu Fabulistej'', 1982;
* ''Odwiedziny Galileusza'', 1986.

Powieści

* ''Ucieczka'', 1959;
* ''Uprowadzenie Baucis'', 1960;
* ''Białe runo'', 1962;
* ''Wyłączenie'', 1962;
* ''Czasobranie'', 1963 (1970 zmienione wyd. pt. ''Miasto i Julia'');
* ''Kiermasz'', 1964;
* ''Owoc z grynszpanem'', 1965;
* ''Wyprawa na Patmos'', 1966;
* ''Wydarzenie'', 1968;
* ''Dzikie muzy'', 1968;
* ''Arka'', 1970;
* ''Komiks psychologiczny'', 1972;
* ''Erotyk'', 1974;
* ''Taniec Eurynome'', 1976;
* ''Horoskop'', 1981;
* ''Terapia przestrzenna'', 1983;
* ''Wywiad z Gustawem'', 1990. [źródło: Wikipedia, Leon_Gomolicki]