Życiorys
Absolwent Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Od 1976 związany ze środowiskiem KOR. Pośredniczył w pomocy udzielanej robotnikom i ich rodzinom przez łódzkiego członka KOR Józefa Śreniowskiego nosząc im pieniądze, ulotki, kierując ich na porady prawne (miewał pod opieką dwie-trzy osoby jednocześnie).
Z powodu wilczego biletu nieprzyjęty na Uniwersytet Warszawski i Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. W mieszkaniu jego i żony Sławy Lisieckiej odbywały się stałe spotkania (salon Jaskułów czynny bez przerwy od połowy lat 70. do 1989) z niezależnymi artystami, pisarzami, aktorami oraz dyskusje, wykłady (także Towarzystwa Kursów Naukowych) i różnorakie imprezy kulturalne. Stale współpracował z Pulsem (własny dział poezji i własny felieton). Redaktor antologii Siekiera, motyka, smok wawelski. W stanie wojennym pisał, redagował i zajmował się korektą tekstów niezależnych.
W 1970 przesłuchiwany po raz pierwszy w sprawie Ruchu pod pretekstem kradzieży maszyny do pisania. Od 1974 przesłuchiwany wielokrotnie i inwigilowany jawnie i skrycie. Od 1976 miał zakaz publikacji pod własnym nazwiskiem, dlatego pisał pod pseudonimami Grzegorz Landmann, Marek Gruda lub Sława Z. Lisiecka. W marcu 1976 relegowany z piątego roku Uniwersytetu Łódzkiego pod pretekstem braku egzaminu uzupełniającego z pierwszego roku (prawdopodobnie dla zastraszenia innych studentów).
Przez wiele lat miał zakaz pracy i był nękany anonimowymi telefonami i listami od przedstawicieli klasy robotniczej i życzliwych. Uniemożliwiano mu wszelkie wyjazdy zagraniczne - nie wstawiono mu pieczątki do dowodu osobistego umożliwiającej wyjazd do krajów demokracji ludowej i odmawiano paszportu do połowy lat osiemdziesiątych.
W 1980 wraz z grupą łódzkich malarzy i grafików: Andrzejem Graczykowskim, Zbigniewem Janeczkiem oraz Januszem Pawłem Tryzno założył grupę Correspondance des Arts, która stworzyła siedem bibliofilskich wydawnictw ilustrowanych oryginalnymi grafikami.
Oboje z żoną wielokrotnie karani przez kolegia orzekające (np. pod pretekstem zakłócania ciszy nocnej) i grzywnami. Próbowano pozbawić ich mieszkania, założono podsłuch telefoniczny, przeprowadzano rewizje i konfiskaty (głównie książek i wydawnictw niezależnych).
W latach dziewięćdziesiątych m.in. dyrektor Teatru Nowego w Łodzi. Członek Stowarzyszenia Wolnego Słowa. W 2010 ponownie został dyrektorem Teatru Nowego w Łodzi.
Pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Komunalnym Doły w Łodzi.
Jako poeta debiutował w 1969 na łamach Poezji. Wydał zbiory wierszy: ''Zbieg okoliczności'', ''Dwa poematy'', ''Wieczór autorski'' i ''Maszyna do pisania'' (1984). Zredagował antologię anonimowej poezji stanu wojennego ''Siekiera, motyka, smok wawelski'' (1982). Wraz z żoną dał nowe tłumaczenie ''Tako rzecze Zaratustra'' Fryderyka Nietzschego (1999). Autor wyboru poezji Gottfrieda Benna ''Nigdy samotniej i inne wiersze'' (2011). Redaktor działu poetyckiego czasopisma Tygiel Kultury. Wiceprezes Oddziału Łódzkiego Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Na łamach kwartalnika Arterie ukazywały się jego rozmowy z Jerzym Jarniewiczem w cyklu Co do joty. W grudniu 2015 ukazało się drugie wydanie ''Maszyny do pisania'' uzupełnione o felietony Widziane ze Wschodniej. W 2015 roku był członkiem kapituły Poznańskiej Nagrody Literackiej. [źródło: Wikipedia, Zdzisław_Jaskuła]