Życiorys
Karierę piłkarską rozpoczynał w KS Lublinianka. Podczas odbywania służby wojskowej reprezentował Legię Warszawa, w barwach której w 6 meczach zdobył 1 bramkę. W 1953 przeniósł się do Łódzkiego Klubu Sportowego. Razem z ŁKS zdobył Puchar i mistrzostwo Polski. Reprezentował również barwy Startu Łódź, Włókniarza Łódź i Stomilu Poznań. W reprezentacji Polski zadebiutował 8 sierpnia 1954 w meczu przeciwko Bułgarii. W biało-czerwonym trykocie wystąpił 6 razy.
W karierze trenerskiej jego pierwszym sukcesem było zdobycie w 1966 mistrzostwa Polski juniorów z zespołem MKS Hala Sportowa. W 1975 awansował z Widzewem Łódź do ekstraklasy. Stworzył w Łodzi podwaliny pod nową potęgę krajowego futbolu, łącząc umiejętności trenerskie ze znakomitym wyczuciem w pozyskiwaniu niedocenianych gdzie indziej zawodników. Kolejnym krokiem w karierze trenerskiej był ŁKS Łódź. Pracując w tym klubie został wybrany trenerem roku. Największy sukces życiowy zanotował w 1979, kiedy doprowadził Ruch Chorzów do mistrzostwa Polski, zaś będąc szkoleniowcem szczecińskiej Pogoni zdobył wicemistrzostwo Polski (1987). Prowadził też m.in. Lecha Poznań, Zawiszę Bydgoszcz. Trzykrotnie wybierano go na trenera roku w plebiscycie "Piłki Nożnej". Znajdował się w radzie trenerskiej PZPN.
Ostatnie lata swojego życia spędził w swoim domu w Sokolnikach-Lesie. Późnym popołudniem, 12 stycznia 2008, po przewiezieniu go z Sokolnik do łódzkiego szpitala, zmarł na atak serca. Pogrzeb trenera odbył się 18 stycznia w Alei Zasłużonych Cmentarza Komunalnego na Dołach w Łodzi (kwatera XV, rząd 49, grób 22). [źródło: Wikipedia, Leszek_Jezierski]
