Zofia Maria Libiszowska z domu Gołuchowska (ur. 18 lutego 1918 w Krakowie, zm. 6 marca 2000 w Łodzi) - polski historyk, profesor Uniwersytetu Łódzkiego.

Była córką Wojciecha Agenora Gołuchowskiego (wojewody lwowskiego, senatora II RP) i Zofii z Baworowskich, wnuczką Agenora Gołuchowskiego, galicyjskiego polityka

Od 1936 studiowała historię na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W 1940 znalazła się w Warszawie, gdzie podjęła pracę w Bibliotece Ordynacji Zamoyskiej. Kontynuowała też studia historyczne na Tajnym Uniwersytecie Warszawskim w lipcu 1942 złożyła egzamin dyplomowy. W czerwcu 1943 poślubiła Stefana Libiszowskiego i przeniosła się do Opoczna, gdzie przebywała do końca okupacji. Od 1945 związana z Uniwersytetem Łódzkim, od 1956 jako docent, a od 1973 profesor tej uczelni. Była m.in. dziekanem Wydziału Filozoficzno-Historycznego w latach 1984-1987. W 1987 przeszła na emeryturę. Gościnnie wykładała m.in. na uniwersytetach w Grenoble, Lyonie, Paryżu. W latach 1964-1977 pełniła funkcję prezesa Oddziału Łódzkiego Polskiego Towarzystwa Historycznego, była także członkiem Zarządu Głównego PTH (w 1991 została członkiem honorowym tego towarzystwa). Odznaczona została: Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Meralem KEN,w 1971 Złotą Odznaką ZNP.

Była specjalistką w zakresie historii powszechnej XVIII wieku. Przedmiot jej badań stanowiły dzieje Anglii, Francji i Stanów Zjednoczonych oraz historia osiemnastowiecznej dyplomacji. Pochowana na Cmentarzu Komunalnym na Dołach w Łodzi (kwatera XX, rząd 6, grób 8).

Jej uczniem był Jerzy Grobis. [źródło: Wikipedia, Zofia_Libiszowska]