Życiorys
Urodził się 30 lipca 1935 w Łazach Dębowieckich jako syn kowala, żołnierza Legionów Polskich. Kształcił się w szkole podstawowej w Dębowcu, w Liceum Pedagogicznym w Gorlicach, a następnie studiował na Wydziale Filologiczno-Historycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie, gdzie uzyskał tytuł magistra. Tuż po studiach osiadł w Lesku i od 1 września 1959 do 31 lipca 1984 pracował jako nauczyciel historii w tamtejszym Liceum Ogólnokształcącym w Lesku. Od 1969 do 1983 był dyrektorem tej szkoły. W 1973 był jednym z czterech reprezentantów województwa rzeszowskiego na krajowej konferencji dyrektorów liceów. Był członkiem prezydium oddziału Związku Nauczycielstwa Polskiego, został delegatem na XI Okręgowy i X Krajowy Zjazd Delegatów ZNP. Był także wiceprezesem zarządu powiatowego Towarzystwa Wiedzy Powszechnej.
Równolegle z pracą pedagogiczną zajął się badaniem historii Leska i okolic oraz gromadzeniem i kolekcjonowaniem pamiątek z przeszłości. W 1967 w drodze przypadku odkrył śladowe pozostałości kultury prowincjonalno-rzymskiej na stadionie piłkarskim Sanovii Lesko, gdzie następnie podjęto prace archeologiczne. Na początku lat 70. w budynku przy Rynku w Lesku odnalazł archiwum urzędu starostwa powiatu liskiego z lat 1855-1914. Działał także na rzecz ochrony zabytków. Napisał dziesiątki artykułów na temat Leska i okolic które ukazały się w czasopismach Nowiny, Podkarpacie, Gromada - Rolnik Polski {{fakt|Odrodzenie, Fołks Sztyme.|data=2018-11}} Był radnym Miejskiej Rady Narodowej w Lesku przez okres dwóch kadencji, pełniąc funkcję przewodniczącego Komisji Oświaty i Kultury oraz zasiadając w Prezydium MRN.
Zmarł nagle 30 marca 1989. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Lesku. Był żonaty z Romaną.
W 2011 Leskiej Akademii Seniora nadano imię Józefa Budziaka. [źródło: Wikipedia, Józef_Budziak]