Życiorys
Był synem Wenantego, nauczyciela gimnastyki i twórcy Towarzystwa Gimnastycznego Sokół we Lwowie. Studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie zapoznał się z ideami Henryka Jordana. W 1896 uzyskał dyplom uniwersytecki i wyjechał na krótko do Wiednia. Po powrocie do Lwowa w 1899 podjął pracę nauczyciela gimnastyki w C. K. IV Gimnazjum we Lwowie, pracując tam do 1914. Na przełomie 1899 i 1900 zakładał pierwsze uczniowskie drużyny piłkarskie, a w 1904 stworzył Klub Gimnastyczno-Sportowy przy IV gimnazjum oraz prowadzące szerszą, pozaszkolną działalność Towarzystwo Zabaw Ludu i Młodzieży. Klub Gimnastyczno-Sportowy przekształcił się w maju 1907 w klub Pogoń Lwów, którego Piasecki został pierwszym prezesem (pełnił tę funkcję do listopada 1909; później był członkiem honorowym klubu). Od 1909 wykładał jako docent teorię wychowania fizycznego i higieny szkolnej na Uniwersytecie Lwowskim. W 1912 wydał we Lwowie, wspólnie z Mieczysławem Schreiberem, drugi - po Andrzeju Małkowskim - polski podręcznik skautingu ''Harce młodzieży polskiej''. Położył tam nacisk na kultywowanie tradycji narodowych, problematykę czynników ogólnowychowawczych, abstynencję, krajoznawstwo i wychowanie fizyczne i obywatelskie w ruchu harcerskim. Wprowadził liczne podstawowe terminy harcerskie - harcerz, harcmistrz, zastęp, zastępowy i inne. W latach 1913-1914 redagował we Lwowie pismo Skaut. Znalazł się w gronie osób, obdarzonych 7 grudnia 1927 stopniem harcmistrza Rzeczypospolitej. Zajmował się także popularyzacją narciarstwa, był współtwórcą Karpackiego Towarzystwa Narciarzy (1907).
W okresie I wojny światowej wykładał w Polskim Kolegium Uniwersyteckim w Kijowie higienę szkolną. W 1919 osiadł w Poznaniu, został profesorem Uniwersytetu Poznańskiego, gdzie wykładał teorię wychowania fizycznego i higieny szkolnej. Zakładał i przez lata kierował Katedrą Teorii Wychowania Fizycznego i Higieny Szkolnej przy Wydziale Filozoficznym (1919) oraz Studium Wychowania Fizycznego (1922) przy Wydziale Lekarskim tej uczelni. Studium przekształcono w 1950 w samodzielną Wyższą Szkołę Wychowania Fizycznego (od 1972 pod nazwą Akademia Wychowania Fizycznego), której w 1981 roku nadano imię Eugeniusza Piaseckiego. Był rzecznikiem uniwersyteckiego kształcenia nauczycieli wychowania fizycznego oraz autorem odpowiedniego programu nauczania. Wchodził w skład władz instytucji państwowych zajmujących się tą problematyką, a także był ekspertem Ligi Narodów. W 1920 założył i redagował miesięcznik Wychowanie Fizyczne. Był autorem pierwszej na świecie pracy na temat gimnastyki niemowląt (lata 30. XX wieku).
Zmarł 17 lipca 1947 w wieku 74 lat. Został pochowany 21 lipca 1947 na Cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu[[http://www.sejm-wielki.pl/b/psb.22353.1 Eugeniusz Witold Piasecki] w Wielkiej Genealogii Minakowskiego ]. [źródło: Wikipedia, Eugeniusz_Piasecki]
