Życiorys
Po ukończeniu Gimnazjum im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu i zdaniu tam egzaminu dojrzałości (1937)
Do Ośrodka Zapasowego tegoż pułku został zmobilizowany 31 sierpnia 1939 roku. Następnie, we wrześniu 1939 roku służył w 5 Lwowskim pułku artylerii lekkiej 5 Dywizji Piechoty. W dniach 14-20 września walczył w obronie Lwowa. 21 września{{Odn|Tochman|1996|s=133}} albo 20 października{{Odn|Tucholski|1984b|s=135}} przekroczył granicę polsko-węgierską. Był internowany na Węgrzech. W listopadzie 1939 roku dotarł do Francji, gdzie został skierowany do Centrum Wyszkolenia Artylerii w Camp de Coëtquidan, w którym pełnił funkcję instruktora. W lipcu 1940 roku dotarł do Wielkiej Brytanii, gdzie przydzielono go do 1 pułku artylerii ciężkiej.
Zgłosił się do służby w kraju. Po konspiracyjnym przeszkoleniu w dywersji został zaprzysiężony 29 listopada 1942 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza. Zrzutu dokonano w nocy z 20 na 21 lutego 1943 roku w ramach operacji File dowodzonej przez por. naw. Karola Gębika (zrzut na placówkę odbiorczą Słoń 20 km na północ od Chęcin). Po aklimatyzacji dostał w maju przydział do Kedywu Obszaru Zachodniego AK, gdzie został członkiem kadrowego zespołu mjra Jana Mielczarskiego Sana. Brał udział w wielu akcjach dywersyjnych, m.in.:
* wysadzenie pociągu towarowego między Błoniem a Bożą Wolą w nocy z 15 na 16 lutego 1944 roku,
* przecięcie torów koło posterunku Boża Wola w nocy z 8 na 9 marca 1944 roku.
22 marca 1944 roku dowodził akcją ewakuacji broni z majątku Pułapina, pozostawionej tam po akcji w nocy z 8 na 9 marca 1944 roku. We wsi Kaski wywiązała się walka z oddziałem niemiecko-własowskim. Ppor. Pic był ranny w walce, przyjmując na siebie ogień nieprzyjaciela umożliwił wyprowadzenie z walki innego rannego żołnierza. W czasie wycofywania był ponownie kilkakrotnie ranny. Po zniszczeniu dokumentów zastrzelił się. [źródło: Wikipedia, Witold_Pic]
