Życiorys
Urodził się 11 kwietnia 1885 w Haczowie. Był synem Michała i Anny z domu Kaczkowskiej. W 1907 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku (w jego klasie byli m.in. Bolesław Stepek, Juliusz Zaleski).
Podczas I wojny światowej służył w c. i k. Armii. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. W połowie listopada 1918 w stopniu porucznika był komendantem powiatowym w Strzyżowie. 14 czerwca 1921 został przeniesiony ze stanowiska zastępcy dowódcy Dywizjonu Żandarmerii Wojskowej Nr 3 w Kielcach do Dowództwa Żandarmerii Wojskowej w Warszawie na stanowisko szefa sztabu{{odn|Rozkaz DOGen. Kielce|loc=Nr 89 z 1 sierpnia 1921 roku}}.
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów żandarmerii{{odn|Rocznik Oficerski|1923|s=1063}}{{odn|Rocznik Oficerski|1924|s=965}}. Pełnił funkcję dowódcy 7 Dywizjonu Żandarmerii w Poznaniu{{odn|Rocznik Oficerski|1923|s=1059}}{{odn|Rocznik Oficerski|1924|s=963}} od 4 października 1921 do 31 marca 1927. W marcu 1927 został przeniesiony do kadry oficerów żandarmerii z równoczesnym przydziałem do Dywizjonu Szkolnego Żandarmerii w Grudziądzu na stanowisko dowódcy dywizjonu{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 9 z 17 marca 1927 roku, s. 74}}{{odn|Rocznik Oficerski|1928|s=672, 674}}. W tym czasie uzyskał dyplom magistra praw na Uniwersytecie Jagiellońskim{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 11 z 24 lipca 1928 roku, s. 250}}. Poniósł zasługi w zakresie wyszkolenia kadr polskiej żandarmerii w II Rzeczypospolitej, publikując podręczniki. Działał w sferze spółdzielczości, założył spółdzielnie żywnościową i budowlaną spółdzielnię wojskową w poznańskim Szelągu. Z dniem 15 stycznia 1930 został przeniesiony w stan spoczynku. W 1934 jako podpułkownik żandarmerii przeniesiony w stan spoczynku był oficerem przewidzianym do użycia w czasie wojny pozostając w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Miasto{{odn|Rocznik Oficerski Rezerw|1934|s=359, 995}}.
W 1931 pracował jako zastępca dyrektora Kasy Chorych w Poznaniu. Od 20 listopada 1931 pełnił stanowisko inspektora w zarządzie miejskim miasta Poznania. Był działaczem Ligi Morskiej i Kolonialnej, pełniąc funkcje prezesa oddziału LMK przy zarządzie miejskim w Poznaniu oraz członka zarządu i przewodniczącego sekcji programowej okręgu LMK. Działał społecznie w ramach dożywiania uczniów szkolnych.
Jego żoną była Olga z domu Żółczyńska, z którą miał córki Zofię i Annę oraz syna Kazimierza.
Wojciech Stepek zmarł 13 listopada 1938 w poznańskim szpitalu. Został pochowany na cmentarzu parafii św. Wojciecha w Poznaniu (kwatera 3, miejsce 47). [źródło: Wikipedia, Wojciech_Stepek]
